شعر میلاد امام محمد باقر

 رضا باقریان

گوهر از بطن دریا تا هویدا می‌شود امشب
جمال ایزد منان تجلا می‌شود امشب

ملک در باغ رضوان است دست افشان، که از ره کِی
گل زهرای مرضیه شکوفا می‌شود امشب

به یمن مقدم باقر، امام پنجم شیعه
مدینه باز هم عرش معلا می‌شود امشب

زمین و آسمان را نور باران کرده حق، زیرا
علی‌بن‌الحسین این بار بابا می‌شود امشب

ملائک صف به صف اِستاده، در کف جام مِی دارند
دوباره آبِ کوثر هم گوارا می‌شود امشب

علی و فاطمه بانیِ این جشن و سرور هستند
چه جشنی در ثریاّ باز بر پا می‌شود امشب

خدای حلم و علم و حکمت از ره می‌رسد وقتی
تمام علم در یک جمله معنا می‌شود امشب

ز دامانِ عروسی پاک دامن در اذانِ صبح
گلی زیبا به عالم باز اِهدا می‌شود امشب

نیازی نیست دریا موج بردارد به پای او
دو چشم مادرش آنگونه دریا می‌شود امشب

گدایی پشت دربِ خانه بنشسته به امیّدی
تمام شهر هم آید پذیرا می‌شود امشب

زمستان هم که باشد روزهای عاشقی گرم است
که با لبخندِ گرمش فصلِ گرما می‌شود امشب

امامِ باقر از ره می‌رسد ظلمت عَدَم گردد
و درد عاشقی با او مداوا می‌شود امشب

بشارت می‌دهد جبریل بر زهرا و بر حیدر
که یک غنچه ز نسل فاطمه وا می‌شود امشب
 

شعر میلاد امام محمد باقر علیه السلام

 ميثم مومني نژاد

امشب میان گریه و لبخند خود گمم

سرشار از طلوع بهار تبسمم

دریایم و طپیده به لبهام نبض موج

تا آسمان رسیده شعور تلاطمم

جارو به برج و باروی اندیشه میزنم

تا سائل مدایح معصوم پنجمم

من شاعر صداقت گلهای قاصدک

من جابر سلام رسولان مردمم

هرجا که باز پنجره ای شد کبوترم

هرجا که بسته است در مهر کژدمم

صدها ابوبصیر شود طفل مکتب ام

دریای علم تو بچشاند اگر خمم

پیچیده در تلاوت معصوم نام تو

عطر گل محمدیت در تکلمم

بر خاکهای مرقد نورانی تو ساخت

گلدسته ها و گنبد زرین تجسمم

امشب دوباره شوق مرا بال و پر بده

امشب که بین گریه و لبخند خود گمم

شعر میلاد امام محمد باقر علیه السلام

محمد حسین رحیمیان

رسیده ماه رجب در سرم هوای مدینه
نوشته اند دوباره مرا گدای مدینه
گرفته است بهانه دلم برای مدینه
فدای چار امام گره گشای مدینه

کبوتر دل من تا بقیع گشته مسافر
سلام مقصد پنجم ! سلام حضرت باقر

نبود این دل ما حیدری اگر تو نبودی
نبود روزی ما نوکری اگر تو نبودی
نداشت دین خدا لشکری اگر تو نبودی
نداشت جسم تشیع سری اگر تو نبودی

بزرگ و کوچک ما زیر دین راه نجاتت
غلام حیدر و زهرا شدیم با زحماتت

تویی همان که پیمبر رسانده است سلامت
تویی که درک خلایق نمی رسد به مقامت
شبیه زینب کبری حماسه داشت کلامت
شده است منبر روضه حیات بخش ز نامت

همیشه کرده حدیث تو گرم روضه ما را
نتیجه های تلاش توایم و صادقت آقا

امام پنجم عالم ، امید پنج تنی تو
بزرگ تر ز تمام تصورات منی تو
فدای عزم بلندت ، امام بت شکنی تو
خودت بگو بنویسم حسین یا حسنی تو

تویی که وارث جمع فضائل حسنینی
امام امتی و میوه دل حسنینی

همیشه مثل حسن بود عادت تو کرامت
زبانزد است در عالم همیشه جود و عطایت
بزرگواری و دارد فقیر پیش تو حرمت
و در مرام شما نیست دین به غیر محبت

تو و کرم ، تو و بخشش ، تو و عطای فراوان
همیشه لطف تو آقا شده است شامل مهمان

تویی که حاصل عمرت همه معارف دین است
به زیر پرچمت آقا کسی که سایه نشین است
به دست او رگ خواب همه زمان و زمین است
بقیع بی حرمت هم بهشت اهل یقین است

به رغم خواسته ی منکران اصل ولایت
حرم نداشتنت هم نکرد کم ز مقامت

تو یادگار شهید غروب حادثه هایی
تو در تمامی حالات ، یاد کرببلایی
ز کودکیت تو دلتنگ سیدالشهدایی
تو داغدار امام ِ مُرَمِّلٌ بِدِمایی

چهار سالگی ات را نمی بری دمی از یاد
رقیه بین خرابه جلوی چشم تو جان داد

شعر میلاد امام محمد باقر علیه السلام

حامد آقایی

ای که چشمت بحرِ لطف و ابروانت گلشن است
فصل فصل زندگی ام در طلوعت روشن است

سروی و بر قلهٔ قافی تو ای منصور عشق
بلبلِ شوقم که بنیانِ من از گل گفتن است

فاطمی دم مرتضی رو مصطفی سیرت تویی
آرزویم در دوعالم خاک کویت بودن است

در برت از علم، عالِم دم نمیزد هیچ وقت
علمِ هر عصری به پای کوهِ علمت ارزن است

حکم جابر را حکیمان گر به دیده برده اند
حتم جابر هم خِلالی از خروجِ خرمن است

دین سوارِ کشتی امنِ تو در موج بلاست
تا که قال الباقری باشد سفینه ایمن است

رفته رفته شمسِ عالم تابِ عالم می شویم
منطقِ شیعه به درس و از حدیثت متقن است

ساقی عشاقِ عشقی حضرت رب العلوم
درسِ دانشگاه عشق تو ز حیدر گفتن است

شعر میلاد امام محمد باقر علیه السلام

سید علی اصغرپور

باید شروع کنیم به نام خدای علم
چون میرسد به گوش دوعالم صدای علم

غیر از یقین به ظن کسی اعتماد نیست
ظن و گمان و حدس تمامش فدای علم

باید تمام هستیه خود را فدا کنیم
مثل شهید اول و ثانی برای علم

باید نشست پشت در صاحبان فضل
تا طی شود جوانی عالّم به پای علم

ما جاهلیم چشم طلب سوی دست توست
تا ذره ای دهید به ما هم دوای علم

برغیر اهل بیت به خدا رو نمیزنیم
تنها علیست معنی این انمای علم

(آمد شکافنده ی آیات محکمه
آمد نتیجه و همه هستیه فاطمه)

باید همه به پشت سرت اقتدا کنند
باید به نام تو همه عالم دعا کنند

باید برای تو در آغوش عرش حق
گنبد بنا کنند و ضریحی بنا کنند

علامه های شهر همه نوکر درت
باید گدایی در تو ماسوا کنند

آنان که دست به دامن غیر از شما زدند
باید تمام هستیه خود را قضا کنند

گر پله های منبر هرکس به شان اوست
باید به عرش منبر علمت به پا کنند

هرچند خاکی است مزار شما ولی
باید ملائکه به مزارت صفا کنند

یوسف تویی و خلق حسودان بی خرد
باید تو را از عالم هستی جدا کنند

(از یک طرف عزیز دل و نجل مجتبی
از یک طرف عزیز دل شاه کربلا)

شد ذکر عاشقان جهان باقر العلوم
دارد به لب زمین و زمان باقرالعلوم

قرآن تمام مدح شما خانواده است
من کیستم کنم بیان باقرالعلوم

شد حرز بر روی لبه علامه های شهر
هنگام مشکلات ایان باقر العلوم

افسانه است قصه ی آرش و غیرهم
بر دست خود بگیر کمان باقرالعلوم

تسبیح به دست شده زلیخا به نام تو
گشتند عجوزه ها جوان باقرالعلوم

تنها به زیر پرچم تو سینه میزنیم
ذکرت شده است ورد زبان باقر العلوم

(بر غیر دربتان برم عین کافری است
کار تمام خلق به درب تو چاکری است)

نوری رسیده اعلم خلق است باقر است
او باقر است عالم هر سر و ظاهر است

جابر بود سفیر پیام سلام وحی
او اعتبار این همه سال عمر جابر است

هرکس کنار درس تو درسی به پا کند
حقا حقیقتا به خداوند کافر است

هر کس که جرعه آب دهد دست شیعه ات
والله او به دین خداوند ناصر است

مرجع شدن به فهم عمیق کلام توست
هر کس که نیست پشت سر تو مقصر است

از راه دور دوباره صدا میکنم تو را
قلبم دوباره در حرم عرش زائر است

(آمد تمام شیرینیه ماه بندگی
آمد عزیز قلب حسین روح زندگی)

هر تیر میزنی نشسته است بر هدف
یوسف نشسته پشت در تو میان صف

مثل علی بگو ((سالونی)) که ارثیه است
این ارثیه است از طرف شاه لو کشف

باید برای قبر توصحنی بنا شود
بانام حیدر و به نام شه نجف

دُرّی شییه تو به عالم نبود و نیست
دُرّی که دور تو شده زهرا چنان صدف

شیرینی تمامی عمر نام باقر است
عمر بدون نام شما میشود تلف

نوکر شدن به پای شما پادشاهی است
دارد به عالمین گدایی تو شرف

(عیسی به یک‌نگاه شما زنده میشود
جبرئیل هم کنار شما بنده میشود)

شعر میلاد امام محمد باقر علیه السلام

 جواد حیدری

خواهم امشب باز شیدایی کنم
از در رحمت تمنایی کنم

تا شوم دور از تمام هر چه زشت
سیر، در گلزار زیبایی کنم

گرچه خوارم، دم ز گلها می‌زنم
یاد گل، یاد گل آرایی کنم

مدت کوتاه عمر خویش را
صرف خدمت نزد مولایی کنم

از همین کوتاه خدمت، تا ابد
زندگی در لطف و آقایی کنم

آمدم نوشم می‌از شیر و رطب
بر در میخانه ماه رجب

ای رجب میخانه حیدر تویی
می تویی، باده تویی، ساغر تویی

طعم تو گردیده احلی من عسل
گوشه‌ای از وسعت کوثر تویی

راه درک لیله القدر علی
بهر شیعه تا صف محشر تویی

ماه شعبان بر تو کرده اقتدا
باعث توفیق پیغمبر تویی

مطلعت زیباترین روز خداست
میزبان حجت داور تویی

حسن مطلع در تو باشد لطف یار
شد رخ زیبای باقر آشکار

او شعیب عترت پیغمبر است
باقر دریای علم داور است

مفتخر بر نام او هستیم ما
این کلام یک امام و رهبر است

اول خیر آخر خیر اصل خیر
این محمد، سفره دار کوثر است

بی روایاتی که از او آمده
دین ما تا روز محشر ابتر است

سائل علمش مراجع گشته‌اند
وسعت علمش ز هر کس برتر است

او که باشد بهترین مولای من
مادرش شد فاطمه بنت الحسن

مادرش از فاطمه تصویر داشت
در برش آیینه تقدیر داشت

پاکتر از آب زمزم خلق او
رزق و سهم از آیه تطهیر داشت

او که باشد دختر بیت کریم
حسن بابایش در او تأثیر داشت

نی به دامانش گرفته کودکی
او به دامان خضر راهی پیر داشت

تا کند ما را غلام درگهش
در نگاه چشم خود زنجیر داشت

ما غلام حضرت باقر شدیم
بر مرام غیر او کافر شدیم

شعر میلاد امام محمد باقر علیه السلام

اسماعیل شبرنگ

مدینه منتظر رحمتی فراوان است
دل کویری ما مستحق باران است

دلی به بار نشسته در این طلیعه ی نور
که در هوای کسی تا همیشه حیران است

بهار جلوه ای از صبح اول رجب است
رسیده آن که دوای دل پریشان است

رسیده است و دلم زنده می شود با عشق
تلاطمی ست که لبخند چشمه ساران است

محمد بن علی, باقرالعلوم جهان
همان فرشته که الگوی هر چه انسان است

به دور شمع پر از نور مکتب مولا
طپش طپش دل ما تا همیشه پروانه ست

فروغ انجمنی یا محمد بن علی!
حسینی و حسنی یا محمد بن علی!

صلابت علوی در نگاهتان جاری
تویی که جلوه ی زیبای فاطمی داری

رسیده از تو احادیث کاملاً متقن
شکوه علمی و سر خطّ هر چه اخباری

حضور جهل به پایان رسید وقتی که
تو آمدی به زمین با خروش بیداری

سلام گرم نبی را به محضرت آورد
صحابه ی نبوی “جابر بن انصاری”

نمی رسد به شناسایی تو قوّت عقل
تویی همانکه فراتر ز هر چه پنداری

بگو که می رسم از فرش تا به عرش بقیع
به التماس دل من فقط بگو “آری”

بها گرفته تعالیم شیعه با یادت
من و حواله ی عیدی روز میلادت

جواب این همه آوای ربنا با توست
اجابت نفس هر دعای ما با توست

محبتی که تو داری قدم قدم با ماست
حوائج همه ی بی قرارها با توست

همیشه گریه به عشق نگاهتان با ماست
همیشه پاسخ این بغض بی صدا با توست

گدایی از تو در این خانه ی کرم با ماست
جواب خواهش هر شخص بینوا با توست

شبیه شمع برای تو سوختن با ماست
بقیع بردن هر فرد مبتلا با توست

حسین گفتن و با گریه سر شدن با ماست
جواز دیدن ایوان کربلا با توست

دلم پریده ز سینه به سمت شش گوشه
مرا ببر ز مدینه به سمت شش گوشه

شعر میلاد امام محمد باقر علیه السلام

محمود ژولیده محمود

بنام نامیِ أحد, نامه شروع میکنم
برابرِ خدای خود, باز خضوع میکنم

نماز عشق میکنم اقامه با حضورِ دل
همینکه خالصانه بر درش خشوع میکنم

نماز من ولایت است, نیاز من هدایت است
ز جان سجود میکنم, ز دل رکوع میکنم

برای درکِ جایگاهِ وصفِ باقرالعلوم
به پیشگاه آل مصطفی خضوع میکنم

من و نگاه مصطفی, من و پناه مرتضی
به فطرتِ محمدیِّ خود رجوع میکنم

نه جاهلم, نه غافلم, نه در مسیرِ باطلم
که با اصول دین حق, درکِ فروع میکنم

رسیده ام ز معرفت به محضر امام خود
که گفت باقرالعلوم, حرفی از مقام خود

منم که باقرِ علومِ سرمدم, محمدم
منم که پارۀ تن محمدم, محمدم

مراست فخر کائنات, مراست اذن ممکنات
که پرتوی ز نور پاک احمدم, محمدم

منم که ذکر دوست را به اهل عرش داده ام
من از تمام عرشیان سرآمدم, محمدم

نه غیر نور زاده ام, که آفتاب زاده ام
به نور عصمت اللَّهی مؤیّدم, محمدم

منم که داده کبریا تمام مُلک را به من
به مُلکِ هستی از همه مجردم, محمدم

برای یاری خدا قیام کرده ام به عِلم
به دین و عِلم, اولین مجدِدم, محمدم

منم که بحرِ علم و دین, ز اولین و آخرین
شکاف داده و بمن خدای گفته آفرین

همه زمین و آسمان به سایۀ ولایتم
تمسکِ همه جهان به پرچم هدایتم

بهشت از عطای من, نماز با ولای من
شد آنکه مبتلای من, رسد به او عنایتم

عزیز زین العابدینم و عزیز فاطمه
هر آنکه فاطمی شود, سزد از او حمایتم

به علم و حلم و صبرِ من, به سینۀ ستبرِ من
همه بساط ظلم شد, شکسته با درایتم

در انقلاب عِلمی ام, هزار نکته حل شده
خدائی است نهضتم, حسینی است آیتم

من از مدینه تا مدینه دیده ام غم و بلا
که هست همچو کربلا شنیدنی حکایتم

سفیر کربلا منم, اسیر نینوا منم
به قتلگاه شاهدِ شهید کربلا منم

من از شهید کربلا گرفته ام قیام را
ز خون سرخ نینوا رسانده ام پیام را

من از میان قتلگه سلام داده ام به او
و از گلوی پاره اش, شنیده ام سلام را

به چشم خویش, زیر سمِّ اسبهای کوفیان
شکسته استخوان ز سینه دیده ام امام را

تنش میان خاک و خون, سرش بروی نیزه ها
و در قتال او شریک دیده ام تمام را

پدر میان شعله بود و من کمک به عمه ام
به گوشۀ عبا خموش کرده ام خیام را

چه دردها کشیده ام, چه غصه ها چشیده ام
که دیده ام اشاره های دستِ اتهام را

من و غم اسیریِ تمام عمه های من
به شام و کوفه ام خدا گواه ناله های من

شعر میلاد امام محمد باقر علیه السلام

امیر عظیمی

شب است و باز, مبارک شبی است؛ ای ساقی
کلید میکده در دست کیست, ای ساقی

فرشته عشق نداند که چیست, ای ساقی
بخواه جام و شرابی به خاک آدم ریز
به کام شیعه ی زین العباد, زمزم ریز

خدا به شهر مدینه, دوباره عزت داد
به سفره ی دل شیعه, عجیب برکت داد
و نور فاطمه را پنج دفعه, حرکت داد

تمام شوکت و عزت, نزول فرموده
امام باقر امت, نزول فرموده

شکست پوزه ی شیطان, فرشته غالب شد
گدای نان شب, اینبار؛ گنج صاحب شد
به خاک خانه سجاد, سجده واجب شد

ملائکه, همه از عرش؛ سوی سجادند
پیمبران, همه تبریک گوی سجادند

ز شاهراه نبوت, مسیر و جاده ی وحی
رسیده کودک قرآن, امام زاده ی وحی
محمد بن علی, پنجمین نواده ی وحی

نبود روی زمین, بی امام ها؛ دینی
بدون باقر و صادق, چه دین و آیینی؟!

خبر دهید که آمد تجسّمِ کوثر
بگو به شیعه: فصلّ لِرَبِّکَ وَ أنحَر
به خصم حضرت حیدر, بگو: هُوَالاَبتَر

کلام آل پیمبر, کلام اسلام است
و قال باقر شیعه تمام اسلام است

حدیث از لب لعلش, شنیدنی است فقط
روایت از پسر وحی گفتنی است, فقط
درون مدرسه اش, درس خواندنی است؛ فقط

از این ذوات مقدس, حصول علم نکوست
درون مکتب باقر, کلیم دانشجوست

به لطف حضرت باقر, علوم؛ احیا شد
معارف از کرم او به قدر دریا شد
تشیع از کمک و دستگیری اش, پا شد

چقدر مزرعه ی حوزه هاش, پر بارند
هزار قاضی و بهجت به او بدهکارند

خدا کند که من امسال, زائرش باشم
به کوری سلفی ها, مسافرش باشم
به اعتکاف حریمش, مجاورش باشم

بقیع؛ تربت باقر, دل پری دارد
نه شمعی و نه چراغی, نه زائری دارد

به یاد کودکی او, بگو: سلام حسین!
سلام جدّ غریبم, سلام, امام حسین!
تو رفتی و چه کشیدند, عمه هام, حسین!

سلام زینب و نجمه, سکینه و کلثوم
سلام عمه, سه ساله؛ رقیه ی معصوم

شعر میلاد امام محمد باقر علیه السلام

حسین ایمانی

کاش یک مرتبه …فقط یکبار
می شدم زائر نـگاهِ نـگار

می شدم زائر غبـاری که…
می دهد بوی عشق… بوی بهار

می رسیـدم به آرزوهـایم
معتکف می شدم در این دربار

حرمی در بقیع بنا می شد
وَ منِ بی قرار …با زوّار…

در حریمت برای همخوانی
می گرفتیم رخست از دلدار

اینکه رویا نبود…نزدیک است
مرگِ آل سعود …نزدیک است

کاش یک شب کنار هم باشیم
شب مـیلاد در حـرم باشیم

پرچمی روی گنبدت بزنیم
پایِ تو پای این عَلـَم باشیم

باید این صحن سنگفرش شود
شاعران فکـر چـارْدم باشیم

روبروی چـهار گلـدسته
دور از غصه ها و غم باشیم

لابه لای اذان مأذنه ها
فکر خُمِّ غدیر هم باشیم

این صعود و سرود… نزدیک است
مرگ آل سعود… نزدیک است

پنجـمین آفـتاب تابانی
از تبار عـُروج و عرفانی

نوه یِ پادشاه عشقی و…
یادگاریِ شاه مـردانی

پسر سجده و نماز و دعا
پدر صدق و کـَظم و احسانی

علـّت رزق ُو روزی حاتم
سایه ای بر سر سلیمانی

تو تمـامی آبروی مـَنی
چه به پیش همه… چه پنهانی

با تو ربِّ وَدود …نزدیک است
مرگ آل سعود …نزدیک است

تیرهایت همیشه در هدف است
هر دوتا ریشه ات پُر از شرف است

مادرت دخترِ کریم حرم
پدرت وارث شَهِ نجف است

گـوهـر ناب نسل اربابی
دُرْ تو هستی و فاطمه صدف است

روز میلاد تو پر از نور و …
شعر و شور امیرِ لوکـَشف است

حـق شناسم اگر شناختـَمت
روز پرواز یار ما عـرفه َست

ندبه خوان فصل سود…نزدیک است
مـرگ آل سعود نزدیک است

شعر میلاد امام محمد باقر علیه السلام

 محمد مبشری

چشم ها در پی دیدار به گردش آید
ذره چون گشت پدیدار به گردش آید
دیده ها در طلب یار به گردش آید
آسمان گشته چو دوّار به گردش آید

گر چه در اوج سما این همه اَنجم داریم
ما نظر سوی تو ای دلبر پنجم داریم

نفحه ای می رسد از کوی تو ای حضرت دوست
سجده آریم به ابروی تو ای حضرت دوست
دل ما آینه ای سوی تو ای حضرت دوست
قبله ی ماست گل روی تو ای حضرت دوست

تا هلال رجب از شرم تو گردید نهان
اول ماه خدا , ماه خدا گشته عیان

ماهرویی ز جنان غنچه ی گلفام رساند
جبرئیل آمد و از لعل لبت جام رساند
بر همه اهل سماوات چنین کام رساند
جابر از سوی نبی آمد و پیغام رساند

ز محمد به محمد چه سلامی برسید
نور آمد به سوی ماه ز سوی خورشید

نه فقط بهر نبی آرزوی ما همه است
ذکر دیدار رخت بر لب ما زمزمه است
نام تو اول عشق اسن و بر آن خاتمه است
حسن رخساره ی تو پرتو دو فاطمه است

بر حرمخانه ی عترت شده ای نور دو عین
تو هم از نسل حسن هستی و هم نسل حسین

مهر تو قلب مرا سوی اِله آورده
دست دل را بگرفته ست و به راه آورده
سایه ی روی تو آیینه چو ماه آورده
علم و دانش به حریم تو پناه آورده

تو شکافنده ی هر ذره ی دانش هستی
تو روایتگر هر لوحه ی بینش هستی

به کریمان جهان جود و کرم داری تو
فیض از سوی خدا بهر عدم داری تو
به دو صد همچو مسیح آیه و دم داری تو
به دلِ عاشق دل , خسته حرم داری تو

نه بقیع است فقط بارگهِ آرامت
همه ی عالم هستی است اسیر دامت

آسمان خم شده تا بوسه زند بر دستت
اهل عرش اند همه عاشق و مات و مستت
جمله ی حور و ملک همقدم و پابستت
واسطه فیض خدایی و فدایش هستت

جلوه ی حسن تو آیینه و مرآت خداست
نام تو ذکر خدایی و مناجات خداست

کعبه هستی و شده کعبه ی دل خال لبت
قبله هستی و شده قبله ی جان نور شبت
قدسیان مات شدند از کرم و از ادبت
من چه گویم ز خصال و ز کمال و نَسَبت

گفتن از مدح و ثنایت به خدا کار خداست
شرح اوصاف تو آیینه ای از صدق و صفاست

بی تو نابود شوم بی تو فراموش شوم
با تو از خویش جدا گردم و بی هوش شدم
ز ثنایت همه دم واله و مدهوش شوم
بهتر آن است که از مدح تو خاموش شوم

من فقط ذکر تو می گویم و هستم یادت
گوشه چشمی به سویم کن که شوم دلشادت

شعر میلاد امام محمد باقر علیه السلام

محمد مبشری

قلب زمین دلشده ی , روی دل آرای تو شد
روح زمان در طلب و , شوق تماشای تو شد

مرکز پرگار وجود , کمان ابروان تو
هر که در این دایره بود , واله و شیدای تو شد

زمزمه ی نام تو شد , ذکر همه اهل سما
قبله ی عرش و آسمان , روی دل آرای تو شد

تا صدف بسته ی علم , شکافته اشاره ات
منشأ دانش بشر , حدیث لب های تو شد

وجه تو بی بدیل و هم , حسن تو بی نهایت است
هزار یوسف از ازل , بر سر سودای تو شد

آیه ی تطهیر تویی , میان مصحف وجود
کوثر ناب عاشقی , جام طهورای تو شد

طراوت یقین تو , روح طمأنینه ی خلق
از آن زمان که هر دلی , مست تولای تو شد

ز نسل مجتبایی و , تویی کریم بن کریم
کرامت و جود و سخا , غرق تمنای تو شد

هم از حسن هم از حسین , ببرده یادگارها
که این دو خود نشانه ی , مقام والای تو شد

ففط نه جمع مردگان , مسیح زنده می کنی
ذکر علی و فاطمه , رمز مسیحای تو شد

قیامتی به پا کنی , ز حب خود به سینه ها
محبتت در دل ما , محشر کبرای تو شد

تو یادگار کربلا , هستی و ساکن بقیع
صحن و سرای خلوتت , بهشت زیبای تو شد

شعر میلاد امام محمد باقر علیه السلام

محمد رضا ناصری

عشق آمد و خاک کف پایت طلب کرد
ما را اسیر زلف سلطان عرب کرد
برکاممان با ذکر یا مولا رطب کرد
ما را گدای اول ماه رجب کرد

باتو دوباره عاشقی از سر بگیریم
حاشا که ما سوی در دیگر بگیریم

ماه رجب آمد خودش را باصفا کرد
ماه رجب آمد به تو آغوش وا کرد
او جرعه جرعه آبرویی دست و پا کرد
با آبرو شد خویش را ماه خدا کرد

دروازه ی ماه خدا نام شما بود
عرش خدا بر قله ی بام شما بود

خواهم شبیه سایه افتم زیر پایت
یا چون کبوتر پر بگیرم در هوایت
صدها غزل را هدیه آوردم برایت
تا که شوم شاگرد این دانش سرایت

ازلطف زهرا(س)خادم باقر (ع)شدم من
داده قلم دستم اگر شاعر شدم من

با علم خود چون مرتضی اعجاز کردی
جنگی دگر با دشمنت آغاز کردی
زخم زبان ها خوردی اما..ناز کردی
بابی ز حکمت بر نصارا باز کردی

پیر نصارا شد به لبخندت مسلمان
مارا اسیر نور لبخندت بگردان

درتشنگی هایت تو از سقا بگویی
از هرم آتش بر لب دریا بگویی
شب تا سحر یاسیدی مولا بگویی
تب میکنی تا ذکر یا زهرا(س)بگویی

دانم ز بوی یاس خانه بی قراری
از مادرت ارثیه داری هر چه داری

آخر خدا بیت الحرامی را فرستاد
همراه تو رکن و مقامی را فرستاد
همراه جابر احترامی را فرستاد
با لحن پیغمبر(ص)سلامی را فرستاد

بر روی لب هایت فقط نور و غزل بود
این از عنایات خدای لم یزل بود

دیدم که با نازی شبیه مادر آمد
او که کمان در دست سوی خیبر آمد
گفتند:محمد(ص) یا نبی دیگر آمد
دیدم که باقر نه !!گمانم حیدر آمد

گفتا هشام او را که از نسل بهار است
هم صاحب علم و یقین هم ذوالفقار است

فرقی ندارد پیش ما نزدیک ,دوری
نازم تو را که معدن علم و شعوری
تو شارح تورات و انجیل و زبوری
هر پنج نوبت با خدا در کوه طوری

تو آیه های ناب قرآن کریمی
مفهوم بسم الله الرحمن الرحیمی

گفتم که آتش ,در دلت آتش به پا شد
بغضت پر از فریاد های بیصدا شد
در پیش چشمت سر به روی نیزه ها شد
طوفان اشکت راهی کرب و بلا شد

از کودکیت تا به پیری گریه کردی
عمری بر احوال اسیری گریه کردی

بر درگهت عمری پر از سوز و گدازیم
دستان خالی آمده غرق نیازیم
یک آرزو مانده که بر صحنت بنازیم
یک گنبد و گلدسته مخصوصت بسازیم

برالتیام زخم تو مرهم گذاریم
کنج حیاط صحن تو مریم بکاریم