چرا ائمه اطهار از قدرت غيبی و کراماتشون برای نابودی دشمنان استفاده نکردند؟

یک نت ـ سوال: چرا ائمه اطهار از قدرت غيبی و کراماتشون برای نابودی دشمنان (بنی اميه و بنی عباس) استفاده نکردند؟

 پاسخ : هر چند امامان(ع) از امدادهای الهی برخوردار بوده اند، اما جز به ضرورت از آن استفاده نم كردند و بنابراين بوده كه به صورت عالي و طبيعي، امور را حل و فصل نمايند،به عنوان نمونه ومثال در جريان واقعه كربلا با وجود اعلام آمادگی فرشتگان و جنيان، حضرت به خاطر مصالحی آن را نپذيرفتند. امام صادق(ع) می فرمايد: چهار هزار فرشته به زمين آمدند تا همراه با امام حسين(ع) جهاد كنند اما حضرت به آنها اجازة جنگ نداد.[1]

دليل عدم پذيرش حضرت از امدادهاي غيبی، گشودن باب امتحان بين مردم و اتمام حجت و درس شهادت و ايثار به شيعيان و بيمه كردن اسلام برای هميشه بوده.

 اگر صحنه عاشورا به وقوع نمی پيوست، چهرة افرادی چون شمر و يزيد و عمر سعد پديدار نمی گرديد، از طرفی جوهرة شخصيتی افرادي چون: حبيب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه بر ملا نمی شد.

 تقدير الهی بر اين تعلق گرفته بود كه آيين محمدی(ص) با خون حسين و يارانش جاودانه گردد و باقی بماند: حسين منی و أنا مِن حسين ناظر به اين معنی است و امام حسين(ع) راضی به قضا و قدر الهی و تسليم امر پروردگار است و همان را در جريان كربلا به فعليت در آورد.

بايد توجه داشت  قدرت وِلايی حضرت كم تر از نيروی فرشتگان و جنيان نيست. حضرت می توانست با اذن پروردگار و با يك اشاره و با استفاده از ولايت تكوينی، به آسانی بر دشمن پيروز گردد، اما تقدير چيز ديگر بود.

امام صادق(ع) فرمود: وقتی امام حسين(ع) از مدينه بيرون رفت، بسياری از ملائكه با وسائل جنگی خدمت حضرت آمدند و سلام كردند و گفتند: ای حجت خدا بر جميع خلايق، بعد از جدّ و پدر و برادر خود. حق تعالی توسط ما جدّ تو را در موارد بسيار ياری كرد. اكنون ما را به ياری تو فرستاده است.

حضرت فرمود: وعده گاه ما و شما موضعی است كه حق تعالی براي شهادت و دفن من مقرر فرموده و آن كربلا است.

در ادامه در روايت آمده است: جنيان به خدمت حضرت رسيدند و گفتند: اي سيد و بزرگ ما، ما شيعيان و ياروان توييم. آن چه خواهی بفرما تا اطاعت كنيم و اگر بفرمايی،جميع دشمنان تو را در همين ساعت هلاك كنيم، بي آن كه متحمل رنج شوی.

حضرت با اشاره به آيه ای از قرآن كه مسئلة مرگ و حتمی بودن آن را مطرح كرده فرمود: اگر توقف نمايم و بيرون نروم، خداوند اين خلق را به چه چيز امتحان خواهد كرد؟ جنيان گفتند: اي حبيب خدا، اگر نه آن بود كه اطاعت امر تو واجب و مخالفت تو حرام است، جميع دشمنانت را پيش از آن كه به تو برسند می كشتيم.

حضرت فرمود: به خدا سوگند،قدرت ما بر ايشان از قدرت شما بيشتر است، ولی می خواهيم حجت خدا را بر خلق تمام كنيم.[2]

امام حسين(ع) در پاسخ به پيشنهاد عبدالله بن جعفر در انصراف از هجرت به عراق فرمود: در رؤيا پيامبر خدا را ديده ام و به من فرمان داده همين كار را انجام دهم. شايسته همين است كه بروم.[3]

[1]بحارالانوار، ج 45، ص 220.[2]بحارالانوار، ج 44، ص 331؛ منتهي الامال، ص 300.[3]ابومخنف، وقعه الطف، ص 156.