زود رنج و حساسم

یک نت ـ من 22سالمه و دختر اخر هستم و رابطه زياد خوبي با پدرم ندارم والدينم هميشه حرفاشون رو تحميل کردن و موقعي ک من نظرمو گفت هرچندملايم و خوب هميشه سرصدا کردن سرمن.الان ک موقعيتم فرق کرده و نزديک ازدواجم هست و تو اجتماع زيادهستم احساس ميکنم خيلي زودرنج و حساسم هيچوقتم نميتونم حرفم رو بزنم مخصوصا تو خانواده ک هميشه اشکم مياد چون هر حرفي ميزنم با مخالفت روبرو ميشم هرچند منطقي باشه اگ قضيه احساسي باشه هميشه اشکم درمياد چ دررابطه خانواده چ دوستان و ميترسم بهمين خاطر تو زندگي مشترکم هم همين مشکل داشته باشم و نتونم رابطه خوبي با شوهرم داشته باشم و حرفمو بهش بزنم.لطفا راهنمايي کنيد.

پاسخ:

طبیعتا برخورد مناسب اعضای خانواده و بویژه والدین با فرزندان در ارتقاء عزت نفس و اعتماد به نفس فرزندان نقش عمده و بسزایی دارد. از اینرو قابل درک است که برخی رفتارهای نادرست والدین در روحیه شما تاثیر منفی گذاشته باشد.

اما از طرفی نباید دو نکته زیر را فراموش کنید:

_ عزت نفس قابل افزایش است. سعی کنید با مطالعه کتابهای مربوطه مهارتهای لازم را برای افزایش اعتماد به نفس و عزت نفس فرا بگیرید.

_ سختی ها باعث تجربه و پختگی بیشتر می شود.

بنابراین لازم است از منفی نگری نسبت به خود و توانمدیهایتان و نیز آینده خودداری کنید و بجای منفی نگری، بر جوانب مثبت زندگی خود متمرکز شوید. نقاط مثبت خود را کشف کنید، بنویسید و مرور کنید تا قضاوت بهتری نسبت به خود داشته باشید. قضاوت بهتر سبب می شود تا تسلط بهتری نیز بر هیجانات خویش داشته باشید.

در اینده زندگی نکنید، بجای زندگی در آینده سعی کنید میزان مهارتهای ورزشی، هنری، اجتماعی و ارتباطی خود را افزایش دهید.

همچنین لازم است از طرفی از حساسیت و میزان توقعات از خود و دیگران کم کنید. بپذیرید امور انچنانی که ما می خواهیم به پیش نمی رود. حساسیت کمتر باعث می شود تا فشار عصبی کمتری را متحمل شوید. از طرف دیگر نیز لازم است احساسات خود را بازگو کنید و از سرکوب احساسات خودداری کنید. باید به خاطر بسپارید نه سرکوب احساسات خوب است و نه پرخاشگری. شما می توانید با خونسردی نظر، اعتراض یا شکایت خود را بازگو کنید تا هم از سرکوب احساسات خودداری کره باشید و هم از مواجهه تند با دیگران.

بیش از اندازه به قضاوت دیگران اهمیت ندهید و در عین حالی که انعطاف لازم را دارید، مطابق با برداشت و نظر خود عمل کنید . خود را دست کم نگیرید و از انتقاد دیگران هراس نداشته باشید. انتقاد امری واقعی است و طبیعی است نظر دیگران با نظر ما متفاوت باشد و انها از زاویه نگاه خود به مسائل نگاه می کنند، ضمن اینکه ضعف داشتن عیب نیست! همه ضعف دارند و ما نیز باید بپذیریم که کامل نیستیم و قرار هم نیست کامل باشیم، بنابراین باید خود را با ضعفهایمان بپذیریم و دوست داشته باشیم.