دو سال هست به هم مدرسه ایم احساس علاقه می کنم

یک نت ـ پسری هستم ۱۶ ساله ، حدودا دو سال هست که به یکی از هم مدرسه ای هام احساس علاقه می کنم، احساس علاقه من نه جنسی هست و نه افراطی ، اما خیلی دوست دارم که با اون رفیق باشم و باهاش حرف بزنم و ...

اما مشکل اینجا هست که اگر چه اون خیلی ادم با معرفتی هست ولی جواب پیام خیلی کم میده (که فکر می کنم از خسیسی هست )، به جاش توی مدرسه بارها با لبخند به سمت من اومده و سلام کرده اما من وقتی به کسی که از قبل باهاش دوست نبودم احساس علاقه می کنم دیگه به شدت از اون خجالت می کشم به طوری که اخر سال با همه دوست می شوم به جز اون، به همین دلیل من هم فقط با یه لبخند و با صدای اروم جواب سلامش رو می دم، می خواستم از شما کمک بگیرم که چطور بدون استرس باهاش حرف بزنم و چطور باهاش رفیق بشم خواهشا دقیق و مصداقی صحبت کنید این رو هم بگم که از ادم های بی شخصیت نیستم، درسم هم خوبه و شاگرد اول مدرسه هستم.

 با عرض سلام و تشکر

خدمت شما عرض کنم یکی از نیاز های ما انسان ها ، نیاز به رابطه و ابراز احساسات است همانطور که دیگران برای دوست داشتن و دوست داشته شدن که یکی از نیازهای اساسی است اقدام به رابطه می کنند ما هم برای دوست داشتن و دوست داشته شدن بر اساس فرآیند پیچیده روان شناختی اقدام به ابراز علاقه و سرمایه گذاری روانی نسبت به دیگران می کنیم در این سرمایه گذاری روانی برخی را از نظر ابراز احساسات و علاقه مندی بر دیگران ترجیج می دهیم .

افرادی که در اولین ارتباط هنگام تولد به بعد با والدین یا مراقبین خود ارتباط عاطفی و عاشقانه تنظیم شده و نرمالی داشته باشند در ارتباط با دنیای بیرون هم رابطه تنظیم شده وکنترل شده ای خواهند داشت .در مورد وضعیت به وجود آمده و موضوعی که شما مطرح کرده اید یک ابهامی وجود دارد به هر حال همه ما به افرادی که علاقه مند می شویم ممکن است قبلا علاقه نداشتیم و به طور اتفاقی به مشترکاتی برمی خوریم و پیام مغز این است که   ما می توانیم با این فرد دوست شویم و علاقه مند شویم .

پس بر اساس فرض شما مشکل شما زمانی است که با فردی از قبل دوست نبوده اید و الان در عرض دو سال دوست شده اید ، اگر مدتی بگزرد و این دوستی طول بکشد ممکن است این حالت هم از بین برود چون حداقل سه سال بعد از دوستی می توان گفت شما از قبل دوست بوده اید خب اگر اینگونه هست سعی کنید تصور کنید که با ایشان از قبل دوست بوده اید و دوسال مدت کمی نیست پس با ایجاد شناخت نسبت به اینکه  دوستی از قبل داشتن یا اینکه یک ساعت از دوست شدن شما می گذرد هیچ خاصیت و ویژگی مهمی در این دو نیست و هر دو احساس علاقه است به طوری که یک حساسیت زدایی هیجانی و عاطفی با توجه به شناخت جدید در خود ایجاد کنید.

نکته دیگر افکاری را که هنگام روبرو شدن با ایشان هست را در یک فرصت مناسب بازیابی و مرور کنید قطعا این افکار واقعیت نداشته و منطقی نخواهند بود که شما را دچار استرس و اضطراب می کنند و در نهایت شما دچار رفتار کلامی کوتاه و آهسته و مملو از اضطراب می شوید .

پس با مرور وشناسایی و اصلاح افکار قبل از روبه رو شدن می توانید تا حد بسیار زیادی از اضطراب شدید که منشأ کوتاه حرف زدن و آرام حرف زدن شما به شمار می رود کاهش دهید حتی با تمرین می توانید آن اجتناب از دوست شدن که در پایان سال نسبت به ایشان دارید را حذف کنید و مانند همه با ایشان هم دوست شوید البته شما نباید نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن داشته باشید بلکه باید اساس بی نیازی از دیگران و لذت بردن از خود را در خود ایجاد کنید و فقط در چند حیطه و ویژگی مشترک با دیگران دوست شوید و لذت ببرید ولی محتاج نشوید.

در ضمن یکی موضوعاتی که نشان می دهد تغییراتی در تفکر شما در ارتباط با دیگران به وجود آمده است و غیر منطقی فکر کردن شما تأیید می کند پیش گویی و ذهن خوانی شما نسبت به برداشت مشاور از شماست که در آخر متن اورده اید در واقع این مطالبی که شما مطرح کرده اید اصلا به ذهن مشاور نشان دهنده آدم بی شخصیت نیست  و اینکه چرا برای شما شخصیت داشتن مهم شده است که نگران برداشت بی شخصیت شدن شما از طرف مشاور شده است جای تحقیق و بررسی دارد و در پایان هم بگوییم درس خون بودن و شاگر اول بودن بسیار خوب است و نشان دهنده هدف ، انگیزه و پیشرفت تحصیلی شماست ولی لزوما نشان دهنده شخصیت داشتن یا نداشتن شما نیست چون شخصیت یک موضوع کلی در تمام حیطه های انسانی است و فقط و فقط تحصیل معیار شخصیت انسان نیست.

موفق باشید.