علی مطهری رئیس جمهور را تهدید کرد

یک نت ـ فرهنگ نيوز نوشت : علی مطهری که هرازچند گاهی با اظهارنظر یا نطق‌هایش در مجلس جنجال آفرین می شود، این بار با نگارش یک نامه سرگشاده به رئیس جمهور، بار دیگر نام خود را در صدر اخبار رسانه های معاند با نظام جمهوری اسلامی قرار داده است.

وی در این نامه که در رابطه با حصر خانگی کروبی و موسوی سخن گفته؛ خطاب به روحانی آورده: «مسئله حصر خانگی آقایان حجت الاسلام کروبی و مهندس میرحسین موسوی سه سال و هشت ماه است که برخلاف اصول متعدد قانون اساسی بدون حکم قضایی و این که آنها اجازه دفاع از خود داشته باشند ادامه دارد. ممکن است حکم اولیه شورای عالی امنیت ملی مبنی بر حصر خانگی این دو که در شرایط اضطراری صادر شده، برای مدت موقت - مثلا یک ماه - و تا زمان بازگشت شرایط عادی به جامعه، قابل پذیرش باشد اما ادامه آن بدون حکم قضایی قطعا وجاهت قانونی، شرعی و اخلاقی ندارد و خلاف فصل سوم قانون اساسی است. مثل آن است که کسی را بدون محاکمه به حبس ابد محکوم کنیم.  اصولا این یک سنت غلط در جمهوری اسلامی بوده است که منتقدان خوش سابقه در انقلاب را که احیاناً اتهامی متوجه آنها بوده است، به جای رسیدگی به اتهامشان در حصر قرار داده‌ایم بدون آنکه ضرورتی داشته باشد. گویی انتقاد و اعتراض را به معنی خروج از نظام تلقی کرده‌ایم، حال آنکه کسی می‌تواند انتقادهای اساسی به نظام داشته باشد و زندگی عادی‌اش را بکند.»

مطهری در حالی رفتار براندازانه موسوی و کروبی را به «انتقاد و اعتراض» تقلیل می دهد که گویا فراموش کرده هشت ماه کشور بواسطه فعالیت خرابکارانه آنها دچار چالش، تهدید و در لبه پرتگاه قرار گرفت. فتنه ای که در بین اقشار مختلف مردم شکاف ایجاد کرده و چندین سال کشور را به عقب راند. اینکه «انقلاب مخملی» با هدف براندازی از سوی خارج‌نشینان در سال ۸۸ مدیریت می‌شد اتفاقی نیست که بتوان با عنوان «اعتراض و انتقاد» براحتی از کنار آن گذشت.

این نماینده مجلس که هر روز یک لباس سیاسی را به تن می کند، در ادامه نامه اش به رئیس جمهور یادآور می شود: «برخی این گونه رفتارها را به سیره امام خمینی مستند می‌کنند، غافل از این که تعمیم برخی تصمیمات اوایل پیروزی انقلاب و دوره جنگ به امروز - قطع نظر از درستی یا نادرستی آنها - صواب نیست. مثلا در دوره جنگ زمانی که روزنامه میزان مانند ستون پنجم دشمن عمل می‌کرد و روحیه مردم را تضعیف می‌نمود ایشان فرمودند قلمهای مسموم باید شکسته شود، و به دنبال آن چندین روزنامه توقیف شد. این رفتار را می‌توان با شرایط جنگ که حیات و ممات یک ملت بسته به آن است توجیه کرد اما نمی‌توان آن را به شرایط عادی تعمیم داد.»

اینکه علی مطهری شرایط امروز جامعه را شرایطی عادی قلمداد کرده و چشمان خود را بر خرابکاری های فرهنگی و عملیات روانی دشمن بسته و فضای «جنگ نرم» را زیر سوال برده، اتفاقی است که شخص او باید در موردش توضیح دهد. اما مقام معظم رهبری در این باره بارها تاکید کرده اند که «امروز اولویت اصلی کشور مقابله با جنگ نرم دشمن است» و در این شرایط است که فردی مانند مطهری شرایط کشور را عادی ارزیابی کرده و به دنبال تطهیر سران فتنه است.

چگونه می شود که مطهری اقدام امام خمینی (ره) را در قبال توقیف روزنامه های جاسوس در دوران جنگ تایید می کند، اما اکنون و پس از گذشت حدود پنج سال از فتنه۸۸ که دست جاسوسان غربی در اتفاقات سال۸۸ هویدا شده، سکوت اختیار کرده و آنرا تنها یک اعتراض اجتماعی قلمداد می کند؟ این برداشت در حالی است که برخی چهره های سرشناس غربی صراحتا به مدیریت فتنه۸۸ اعتراف کرده اند.

عباس عبدی یکی از چهره های اصلاح طلب در بخشی از اعترافات خود در قبال فتنه۸۸ می گوید: «حوادث سال ۸۸ پروسه‌ای بود که کم‌کم شکل گرفت و همه در آن بازی به یکدیگر پاس‌کاری می‌کردند تا در ‌‌نهایت یک بازی مشمئزکننده‌ای شکل گرفت، نتیجه هم چیزی شد که در صحبت‌های مقام رهبری وجود داشت، یعنی هتک حیثیت از نظام بود و وضعیت ایران به دلیل همین اتفاقات در صحنه بین‌الملل به نسبت تضعیف شد. درست است که تحریم‌‌ها به دلیل مسائل هسته‌ای بود، اما اوضاع ۸۸ فضا را برای تشدید تحریم‌ها مستعد کرد.»

 این اعتراف به کمک مستقیم فتنه‌گران به دشمنان منافع ملی ایران علاوه بر اینکه نظر کار‌شناسان و فعالان سیاسی درباره ارتباط سیستماتیک جریان آشوب در سال ۸۸ با مراکز اطلاعاتی امنیتی در غرب نظیر CIA، MI۶ و موساد مشخص می‌کند، یکبار دیگر حجم خیانت تاریخی طیف اصلاح‌طلب به منافع ملی ایران را یادآوری می‌کند؛ خیانتی که باعث شد تا مردم سراسر کشور به سیبل و هدف اصلی دشمنان کشور بدل شوند و در واقع قربانیان این خیانت تاریخی، مردمی بودند که به دلیل اعمال تحریم‌های بی‌سابقه اقتصادی، حتی در تهیه داروهای مورد نیاز خود نیز ناتوان ماندند.

هر چند مطهری ضمن بازی با برخی اصول قانون اساسی و نقاب قانونی زدن به اظهارات خود سعی بر تحمیل سخنانش به جامعه دارد و چندین بار در متن نامه اش با مقایسه وقایع تاریخی مانند دوران امام راحل و حتی امیرالمومنین (ع) تلاش می کند تا مضمونی مقدس به متن نامه اش تزریق کند، اما اینکه او در حال حاضر به عنوان پیشتاز حامیان فتنه معرفی شود، امری غیرقابل انکار است.

کسی که میرحسین موسوی و کروبی را تنها منتقد و معترض می داند، قطعا حامی آنها بوده و هیچ اعتقادی هم به تفکرات براندازانه آنها ندارد.

اما در این میان یک سوال بوجود می  آید و آن این است که مطهری خود را در چه جایگاهی می بیند که دست به تهدید نفر اول اجرایی کشور می زند؟ همانجا که در نامه اش می آورد: «بدیهی است که اگر همچنان مسامحه نمایید این قضیه در قالب سؤال از رئیس جمهور در مجلس پیگیری و البته برخی سؤالات فرهنگی نیز اضافه خواهد شد»

از سوی دیگر انتظار پاسخی قاطع از سوی رئیس جمهور و همراهان روحانی در دولت، کمترین توقعی است که از دولت یازدهم می رود. دولتی که با رای مردم روی کار آمده نباید چشمان خود را بر زجری که فتنه گران در سال۸۸ به مردم تحمیل کردند بسته و به سادگی از کنار گناه آنان در گذرد.

باید منتظر ماند و دید روحانی چه واکنشی به نامه تهدید آمیز مطهری نشان خواهد داد؟!

منبع : فرهنگ نيوز