فرمول دعا کردن چیست؟

– فرمول دعا کردن چیست؟

پاسخ – ما برای دعا کردن باید پنج کار انجام بدهیم: 1- باید متناسب با دعا، اقدام کنیم یعنی اگر ما دعا می کنیم که خدایا ما را از گناه حفظ کن، از زمینه ی گناه هم فرار کنیم. فردی می گفت که من به زمینه ی گناه می روم و می گویم که خدایا مرا از گناه حفظ کن. این مثل این است که فردی خودش را از بالای ساختمان به پایین می اندازد و بعد می گوید : خدایا مرا حفظ کن. (این روایت از معصومین دیگر هم آمده است.) امام رضا (ع) می فرماید: مَن سَئلَ الله التوفیق و لم یجتهد فقدِ استَهزَأ بِنَفس یعنی هر کس از خدا چیزی را بخواهد ولی در مسیر متناسب آن دعا تلاش نکند، خودش را مسخره کرده است. پس اولین قدم اقدام مناسب است. کسی که دعا می کند خدا یک همسر خوب نصیبش کند، باید در مسیر انتخاب همسر خوب قرار بگیرد. یعنی دعا، یک جاده دارد. ما نمی توانیم از یک جاده ای برویم ولی برای مقصد دیگری دعا کنیم.

2- از خدا بخواهیم موفقیت در این اقدام را به ما عنایت بفرماید. بهترین اقدام این است که ما در همان دعا از خدا موفقیت را بخواهیم. که اسم آنرا توفیق می گذاریم. و در آخر بگوییم :ما توفیقی الا بالله العلی العظیم .

3- اعتماد به خدا یعنی وقتی داریم دعا می کنیم ،به خدا اعتماد کنیم و مَن یَتَوکل علی الله و هو حسیب. گاهی اوقات ما به خدا اعتماد نداریم. معصومین می فرمایند : به اندازه ای که به دیگران اعتماد دارید به خدا اعتماد داشته باشید. هر حرفی که دکتر یا مهندس به ما بزند آنرا گوش می کنیم. پس حرف خدای دکتر و مهندس را گوش کنیم. پس هم توکل کنیم و هم اعتماد. معنای توکل ، توقف نیست بلکه اعتماد به خداست.

4- واگذاری نتیجه به خدا. بنا بر آیه های بالا( دعای حضرت یوسف و حضرت موسی ) برای خدا تعیین تکلیف نکنیم. به خدا نگوییم که ما برای خواستگاری رفته ایم، پس همین بشود. باید بگوییم :خدایا من در این مسیر می روم اگر خیر است آنرا به من بده . برای شغل ،درس و مسافرت بگوییم که خدایا اگر خیر است ،آنرا به من بده. افوض امری الی الله ان الله بصیر بالعباد.

5- وسیله قرار دادن یا همان توسل.

پس اقدام متناسب با دعا ،ادعونی استحب لکم .برای اینکه در این دعا به خودمان ظلم نکنیم به خدا اعتماد کنیم ،توکل کنیم و نتیجه را به خدا واگذارکنیم ،برای خدا تکلیف مشخص نکنیم و وسیله را هم با خودمان ببریم. ارزش دعاها خیلی زیاد است. به خدا بگوییم : ما با علی و حسین آمده ایم ، آنها کم ما را با کَرَم خودشان جبران می کنند.

در آیه 159 سوره آل عمران خدا به پیامبر فرماید: فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ یعنی ای پیامبر تو واسطه بشو تا من مردم را ببخشم و بعد من واسطه می شوم تا تو مردم را ببخشی.

در آیه 97 سوره یوسف داریم : قَالُوا يَا أَبَانَا اسْتَغْفِرْ لَنَا ذُنُوبَنَا إِنَّا كُنَّا خَاطِئِينَ یعنی ای پدر تو برای ما استغفار کن. فرزندان یعقوی گناه بزرگی انجام داده بودند. خدا به واسطه ی حضرت یعقوب به آنها تخفیف داد. این توسل عاملی می شود تا ما را بالا بکشاند و ما تخفیف بگیریم.

نکته ی برنامه ی امروز این است که برای خدا تعیین تکلیف نکنیم . امشب ، شب وفات حضرت زینب (س) است. حضرت زینب اُم المصائب است و در گرفتاری ها خیلی دعا کرد. وقتی ما کارد به استخوان مان می رسد، ام یجیب می خوانیم. در پنج موقعیت حضرت زینب (س) ام یجیب خواند ولی آنچه مدنظر ما است به ایشان ندادند ولی حضرت نظرش از خدا برنگشت. مردم از حضرت زینب یاد بگیرند.

بعضی ها می گویند که ما شفای مادرمان را از خدا خواستیم ولی خدا نداد، پس ما هم دیگر نماز نمی خوانیم. یا از امام رضا(ع) شفا خواستیم ولی نداد، پس دیگر به حرمش نمی رویم.

حضرت زینب (ع) در کنار بستر مادرش دعا کرد ولی مادرش خوب نشد. در کنار بستر پدرش دعا کرد ولی پدرش خوب نشد . در کنار بستر برادرش حسن ام یجیب خواند ولی از گلوی برادرش خون می آمد، امام حسن(ع) هم خوب نشد. در کنار خیمه برای عباس ام یجیب خواند ولی او از نهرالقمه برنگشت. برای حسین ام یجیب خواند ولی حسین از جنگ برنگشت. در خرابه ی شام هر چه ام یجیب خواند رقیه چشمش را باز نکرد. اما حضرت زینب (س) نظرش به خدا برنگشت .می پسندم آنچه را جانان پسندد .

خدایا به آبروی حضرت زینب ،به صبر و استقامت زینب، به همه ی ما توفیق عمل به وظیفه و توفیق به صبر و استقامت در انجام وظیفه و توفیق پایداری برانجام وظیفه عنایت بفرما.

در حکمت 77 نهج البلاغه از امیرالمومنین داریم : از خون جوان کشته شده در راه خدا اجری بالاتر نیست مگر اجر جوان قدرتمندی که در مقابل گناه عفت می ورزد. فرد عفیف نزدیک است که در زمره ی ملائکه ی الهی قرار بگیرد.