دوران نامزدی چه مدت باشه خوبه ؟

حدود رابطه در دوران نامزدي

من یک هفته است نامزد شديم يعني فقط خانواده ها رو دعوت كرديم و از رابطمون خبر دارن، عقد نيستيم. حد روابطمون در اين دوران بايد چقدر باشه؟ دوران نامزدي چقدر مناسبه؟

تا زماني كه صيغه عقد شرعي بين شما و نامزدتان، اجرا نشده باشد بر يكديگر محرم نيستيد و حكم ساير نامحرمان را داريد؛ لذا هرگونه گفتگوي تحريك آميز و تماس جنسي و بدني حرام است اگر چه با رضايت خودتان باشد و بدانيد كه صد در صد با همديگر ازدواج خواهيد كرد.

تا زماني كه محرم نشده ايد از نظر شرعي نسبت به يكديگر نامحرم هستيد و نمي توانيد مثل زن و شوهر رفتار نماييد و دست همديگر را بگيريد يا با هم ديگر باشيد.

بنابراين زن و مرد در صورتى مى‏توانند با هم ارتباط برقرار كنند كه شرعا صيغه عقد ازدواج (دائم يا موقت) بين آنها جارى شده باشد. بنابراين وقتى پسر و دختر جوانى يكديگر را براى زناشويى و زندگى مشترك انتخاب مى‏كنند، بعد از مراسم عرفى خواستگارى و يا نامزدي اگر بخواهند با هم محرم باشند و بتوانند رفت و آمد داشته باشند، حتما بايد صيغه عقد ازدواج بين آنها جارى بشود؛ وگرنه مثل دو فرد بيگانه هستند و نسبت به هم نامحرم مي باشند و نمى‏توانند با هم ارتباط داشته باشند. نگاه كردن آنها به يكديگر نيز اگر از روى لذت و شهوت باشد حرام است و بدون لذت و شهوت هم فقط مرد مى‏تواند به دست‏ها و صورت زن نگاه كند و زن هم تنها مى‏تواند به جاهايى كه عرفا مردها نمى‏پوشانند (مثل سر و صورت و دست‏ها) نگاه كند. بنابراين شرط مهم در دوران نامزدى از نظر اسلام همين است و شرايط يا راهى ديگر براى ارتباط وجود ندارد و به صِرف خواستگارى و قول و قرار عرفى، زن و مرد به يكديگر حلال نمى‏شوند.

لذا توصيه مي شود تا قبل از اجراي صيغه عقد ازدواج، در برخورد و گفتگو با ايشان، هنجارهاي شرعي زير را رعايت كنيد:

1ـ از گفتگوهاي تحريك كننده پرهيز شود.

2ـ از نگاه‏هاي آلوده و شهواني خودداري شود.

3ـ حجاب شرعي رعايت شود.

4ـ در گفتگوها قصد تلذّذ و ريبه در كار نباشد.

5ـ دو نفر نامحرم در محيط بسته، تنها نمانند.

با توجه به موارد بالا خود شما هم اذعان داريد كه چنانچه دو طرف بخواهند حدود شرعي را رعايت كنند نه تنها از روابط خود با يكديگر لذتي نمي برند بلكه اين روابط در دوران نامزدي موجب فشار رواني بر آنان مي شود از اينرو بهتر است دختر و پسر در اولين فرصت نسبت به جاري كردن صيغه عقد اقدام كنند و بدون دليل ان را به تاخير نيندازند. اكنون كه تا حدي به بررسي سوال شما پرداختيم براي كامل شدن سوال به بررسي مدت دوران عقد مي پردازيم:

طول مدت دوران عقد نيز بستگي به توافق دو طرف و خانواده هاي آنها دارد. زيرا گاهي به خاطر مشكلات و فراهم نبودن شرايط و امكانات مالي و يا... امكان تشكيل خانواده مستقل وجود ندارد طبيعي است دوره نامزدي طولاني خواهد شد ولي اگر موانعي وجود ندارد بهتر آن است حداكثر تا 6 ماه پس از اجراي عقد، مراسم عروسي برپا شود و زندگي مشترك را به طور مستقل آغاز نمايند. البته اگر در مورد همديگر قضاوت نمي كنيد، اين دوره مي تواند تا يك سال و نيم و يا دو سال هم طول بكشد نشان آسيب رسا نبودن مدت طولاني عقد، اينكه بگو مگو رخ ندهد. اگر اين پديده تكرار شد سريع ازدواج را عملي نماييد.

بنابراين اگر پسر و دختر به اخلاق و روحيات يكديگر نسبتا آشنا شده اند و آمادگي زندگي مشترك را پيدا نموده اند، و از امكانات مادي، ولو در حد معمولي و ساده، براي تشكيل زندگي برخوردارند، دليلي براي طولاني شدن اين زمان وجود ندارد. وجود دوران نامزدي از اين جهت مفيد است كه پسر و دختر را به روحيات يكديگر آشنا مي كند و آنان را براي شروع يك زندگي جديد و خداپسندانه آماده مي سازد.

ما اگر به اهميت و جايگاه ويژه خانواده پي ببريم، برخود لازم و واجب مي كنيم كه از هر نظر خود را براي آن آماده سازيم. هم از نظر اخلاقي و انساني ويژگي هاي يك همسر خوب را در خود ايجاد كنيم و هم از نظر عاطفي از چنان توانايي برخوردار شويم كه «من» خود را به «ما» تبديل كنيم و ديگر خواهي را به جاي خود خواهي قرار دهيم و هم از نظر اطلاعات اوليه يك زندگي مشترك مثل مسائل مربوط به بهداشت ازدواج، تنظيم خانواده، فرزند آوري، تربيت فرزند و ديگر مسائل مربوط به آن، اطلاعات نسبتا جامعي داشته باشيم.

اما طولاني شدن اين دوران در صورتي كه دليل و عذر مهمي در كار نباشد و در عين حال كه مي توان با قناعت و محدود كردن و كاهش سطح انتظارات، يك زندگي ساده اي را آغاز كرد، مراسم عروسي و تشكيل خانواده مستقل را به تأخير انداختن ممكن است پيامدهاي زير را به دنبال داشته باشد:

1. از آنجا كه زن و شوهر نمي توانند به ارضاء نيازهاي جنسي خود به شكل كامل برسند، به طور ناخوآگاه هم كه شده بهانه هاي مختلفي مطرح شده و نكته سنجي هاي بي منطق و بي دليل گسترش پيدا كرده و آرامش زندگي را به خطر مي اندازد. و به جاي اينكه ازدواج به آرامش بيانجامد، موجب مشاجرات و بگومگوهاي مختلف مي شود. چه بسا خودشان هم از منشأ و سرچشمه آن اطلاعي نداشته باشند.

2. اگر خانواده دختر آمادگي كافي براي تشكيل خانواده مستقل دخترشان را داشته باشند و جهيزيه دخترشان را آماده كرده اند پس از عقد دخترشان چه بسا احساس مي كنند اين دختر از آن كسي ديگري است و چه بهتر است به خانه بخت برود و هر روز منتظر ديدن زندگي مشترك فرزندشان هستند.

بخصوص اگر در خانواده شان فرزند بزرگ و دم بخت ديگري نيز داشته باشند.

3. دختر با ازدواج و عقد، يك نوع دلبستگي شديدي به همسر خود پيدا مي كند و از آنجا كه نمي تواند بيش از آنچه الان دارد دوران نامزدي است با شوهر خود باشد احساس تنهايي مي كند، و اين احساس تنهايي در فضاي رواني دختر تأثير منفي مي گذارد.

4. پسر نيز دليل موجهي براي طولاني شدن دوران نامزدي نمي بيند و هر لحظه آرزوي آن را دارد كه به مطلوب خود نائل آيد و او نيز ممكن است دچار آشفتگي روحي شود و در حالت انتظار به سر خواهد برد. فضاي ذهني اش را به خود معطوف خواهد كرد.

5. يكي ديگر از نكات، سخنان اطرافيان، خويشان و همسايگان و ... است كه با طولاني شدن اين دوران به حدس و گمان هاي بي اساس روي مي آورند و چراها و فلسفه هاي مختلفي را طرح مي كنند كه چه بسا هيچ كدام به واقعيت نزديك نباشد و به تدريج در زندگي اين زن و شوهر جوان وارد شده و آنها را دچار آشفتگي مي كند.

در پايان لازم به ذكر است اگر دليل موجه و منطقي در كار باشد و با صراحت و شفافيت كامل موضوع بين دو خانواده مطرح شده باشد و جلوي برخي شك و شبهه ها را گرفته باشند و راهكارهاي مناسبي براي طولاني شدن اين دوران اعمال كنند، مطمئنا خواهند توانست هر دو و خانواده هاي آنها تأثيرات بيان شده را كاهش داده و از آرامش مناسبي برخوردار باشند. ضمنا عنوان نمودن خواستگاري بين دوستان مشكلي را ايجاد نمي نمايد بشرطي كه از نامزدتان مطمئن هستيد و اين ارتباط و انتخاب را درست و هميشگي مي دانيد.