راز کبوترهای نامه رسان قدیمی

یک نت ـ راز کبوترهای نامه رسان قدیمی

امروزه وقتی می خواهید برای کسی پیامی بفرستید، کافی است فقط چند انگشت خود را روی صفحه ی یک تلفن هوشمند بکشید اما همگی باید بدانیم که این توانایی واقعاً چقدر جالب، تغییر دهنده و مدرن است.

هزاران سال قبل از ظهور ارتباطات لحظه ای، شبکه های جهانی، ماهواره ها و اینترنت، ارتباطات باید با روش های بسیار کندتری انجام می شد. نوشتن نامه ها و تحویل دستی آن ها احتمالاً ابتدایی ترین و طاقت فرساترین وسیله ی ارتباطی بود اما برخی از افراد می خواستند تا عنصر انسانی را به طور کامل حذف کنند.

درست همان طور که اکنون برای انجام کارهای سنگین به شبکه های بی سیم و میکروچیپ ها اعتماد می کنیم، نسل های قبلی نیز از کبوترهای خانگی برای انتقال پیام های خود در مسافت های طولانی استفاده می کردند.

در فیلم ها و سریال ها (به عنوان مثال سریال بازی تاج و تخت)، همگی ما کبوترهای خانگی را دیده ایم که پیام ها را ارسال می کردند اما داستان پشت این توانایی عجیب چیست؟ چگونه می توان یک کبوتر را برای تحویل نامه ی خود آموزش داد؟ رازهای جالبی در این مورد در بخش گوناگون نمناک خواهید خواند.

نیاز به سرعت

در حالی که ارسال پیام از طریق اسب یا با پای پیاده رضایت بخش بود، با متغیرهای غیرقابل پیش بینی زیادی از جمله پیام رسان های غیر صادق، تصادفات، از دست دادن پیام ها، تأخیرهای غیر منتظره و عدم رعایت حریم خصوصی نیز اتفاق می افتاد.

بنابراین برای انتقال پیام یا پیام رسانی نه تنها سیستم تحویل سریع تر، بلکه سیستم قابل اطمینان تری مطلوب بود. حقیقتا این اسب کوچک با چه سرعتی می تواند بدود؟ اگر پیام فوری باشد چه؟

چرا کبوترها نامه رسان هستند؟

بیش از 3000 سال پیش اولین پیشرف در ارسال پیام حاصل شد، وقتی که کبوترهای خانگی برای اولین بار برای این کار معرفی شدند. هنگام مطالعه الگوها و حرکات پرندگان، به نظر می رسید که آن ها از جهت یابی بسیار خوبی برخوردار هستند و مرتبا می توانند لانه ی خود را پیدا کنند و به آن بازگردند.

آن ها حتی پس از جستجوی غذا، شکار و کیلومترها پرواز در هر جهت، توانستند خود را به خانه برسانند. کبوترها دارای دسترسی راحت، زاد و ولد سریع، نسبتا مطیع و کاملا منطبق با حس مسیریابی خود می باشند.

اساسا پرندگانی انتخاب می شدند که بتوانند راه برگشت به آشیانه ی خود را پیدا کنند. این کبوترها باید بسیار دقیق آموزش ببینند، قبل از رها شدن و پرواز به سمت لانه، به تدریج از لانه ی خود بیشتر و بیشتر دور می شوند.

به این ترتیب می توان کبوترها را طوری برنامه ریزی کرد تا از مکان های مختلف بتوانند به خانه بازگردند. کبوترها می توانند از نشانه های بصری مانند مشخصه های طبیعی استفاده کنند و به تدریج مسیر شناخته شده ای را به سمت خانه ی خود پیدا کنند.

بدیهی است که بزرگترین دردسر، سفر یک طرفه ی پرندگان قبل از آزادی برای پرواز به خانه بود. خوشبختانه این مسئله با آزمایش حل شد. مشخص شد که کبوترهای خانگی می توانند در یک مکان غذا بخورند و پیام ها را به مکان دیگر برسانند. به این ترتیب، آن ها می توانند برای رفتن از مکانی به مکان دیگر، حمل پیام به این سو و آن سو ترغیب شوند.

کبوتران بزرگ در تاریخ

اگرچه دیدن کبوترهای خانگی که در دنیای مدرن به سر می برند بسیار عجیب است اما هنوز کسانی هستند که کبوترها را در مسافت های طولانی آموزش می دهند و به مسابقه می پردازند، بنابراین این سنت قطعاً ادامه دارد.

در زمان قدیم، کبوترهای خانگی نقش مهم و اساسی در سیاست، دیپلماسی و حتی اقدامات نظامی را ایفا می کردند. بله کبوترهای خانگی برای به اشتراک گذاشتن پیام در زمان جنگ استفاده می شدند زیرا آن ها بسیار راحت تر از یک مرد سوار بر اسب می توانستند از خطوط دشمن عبور کنند.

آن ها کبوترهای جنگ نامیده شدند و به نوعی آن ها تا جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفتند. با این حال از نظر تاریخی، چنگیز خان برای برقراری ارتباط با نقاط دوردست امپراطوری خود از پست کبوتر استفاده می کرد و حتی در یونان باستان نیز از کبوترهای خانگی برای اعلام رویدادهای مهم مانند المپیک استفاده می شد.

در قرن دوازدهم شبکه ای کاملا گسترده از کبوترهای خانگی بین سوریه و بغداد برای پیوند این دو ایجاد شد. یکی از آخرین پست های کبوتر خدمت کردن در هند بود اما کبوترها رسماً در سال 2002 بازنشسته شدند. بله، در حالی که روش های آموزشی و ابزار ارتباطی در مناطق مختلف جهان متفاوت بود، شناخت پرندگان به عنوان پیام رسان های قابل اعتماد در طول تاریخ اتفاق افتاد.

اگر اینترنت نداشتیم که ما را به هر گوشه از جهان فوری متصل کند چه کسی می داند ممکن بود هنوز هم از کبوترهای نامه رسان استفاده کنیم.