برهان نظم

یک نت - برای اثبات وجود خدا براهین زیادی اقامه شده است، از جمله این براهین، برهان نظم است که از دو مقدمه تشكيل مي شود:

1- در هر گوشه اي از جهان، آثار نظم و حساب و قانون و هدفمندي به چشم مي خورد.

2- هر دستگاهي چنين باشد، سازنده اي عالم و عاقل دارد.

هر يك از اين دو مقدمه را با ذكر دلايل و شواهد ثابت مي كنيم.

مقدمه اول:

هر بيننده اي با اندك تاملي در دنياي اطراف خود پي به وجود نظم عظيم در عالم هستي مي برد. كشف و اكتشافات در علوم نيز به اين امر كمك مي كنند. براي مثال به چند نمونه اشاره مي كنيم:

1- كره زميني كه در آن زندگي مي كنيم با تمام عظمتي كه دارد در مقابل مركز منظومه شمسي يعني قرص خورشيد، به اندازه اي كوچك است كه اگر يك ميليون و دويست هزار كره زمين را روي هم بگذارند، تازه به اندازه قرص آفتاب مي شود. از سوي ديگر منظومه شمسي ما، جزئي از يك كهكشان عظيم بنام راه شيري است. جالب است بدانيم در كهكشان ما بيش از يكصد ميليارد 000/000/000/100 ستاره وجود دارد كه خورشيد تنها يكي از ستاره هاي متوسط آن محسوب مي شود. از سوي ديگر در اين جهان بزرگ، آنقدر كهكشان وجود دارد كه از حساب و شماره بيرون است و هر قدر تلسكوپهاي نجومي عظيمتر و مجهزتر مي شوند، كهكشانهاي تازه اي كشف مي شود.

بر اساس نظريه نيوتون مبني بر جاذبه عمومي، قانون جاذبه عمومي به ضميمه قوه گريز از مركز به تمام سيارات حكمفرماست و در هر يك از سيارات، اين دو قوه به طور متعادل وجود دارد و... و همين نيوتون معروف است كه مي گويد: «درباره آفريدگار جهان و خداوند هرگز شك نكنيد زيرا معقول نيست ضرورت و علت و معلول فاقد شعور، به تنهايي رهبر وجود باشد....بلكه همه اين امور حتما بايد از مبدأي سرچشمه گرفته باشد كه داراي علم و حكمت و اراده است.»[1]

2- به گفته دانشمندان اگر قشر خارجي كره زمين ده پا ضخيم تر از آنچه هست مي بود، اكسيژن يعني ماده اصلي حيات وجود پيدا نمي كرد يا اگر عمق درياها چند پا بيشتر از عمق فعلي بود، كليه اكسيژن و كربن زمين جذب مي شد. اگر هواي محيط زمين، اندكي از آنچه هست رقيق تر مي بود اجرام سماوي و شهابها دائما به سطح زمين مي رسيدند و هر گوشه آنرا مورد اصابت قرار مي دادند.

كوچكترين ذره عالم، يعني اتم، خود ساختماني بسيار شگفت آور دارد كه شرح اين شگفتيها مجال جداگانه اي مي طلبد.
بخاطر وجود اين همه آيه و نشانه در عالم هستي است كه خداوند در قرآن مجيد مي فرمايد:(ان في خلق السموات و الارض و اختلاف الليل و النهار لآيات لاولي الالباب،مسلما در آفرينش آسمانها و زمين و آمد و رفت شب و روز نشانه هاي روشني براي صاحبان خرد و عقل است).[2]

مقدمه دوم:

ترديدي نيست كه هر انسان فهيمي با مشاهده نظم و دقت پي به وجود ناظم مي برد و هرگز آنرا ناشي از تصادف نمي داند. براي روشن تر شدن مطلب از راه حساب احتمالات مسأله را تبيين مي كنيم.

كتاب صد برگي را در نظر بگيريد كه اوراقش به هم ريخته است. اين كتاب را به نابينايي مي دهيم تا اوراق آنرا به صورت تصادفي مرتب كند، روشن است كه اولين برگي كه به عنوان برگ شماره 1 بر مي دارد، احتمال 1 بودن آن يك درصد است. آنگاه برگ دوم را بر مي دارد، احتمال اينكه اين برگه شماره 2 باشد، يك در 99 است و لذا احتمال اينكه ايندو برگ به ترتيب 1 و2 باشند، حدود يك در ده هزار است.  سپس برگ سوم را بر مي دارد، احتمال شماره 3 بودن آن يك در 98 است و لذا احتمال اينكه به ترتيب برگ هاي 1 تا 3 را برداشته باشد، حدود يك در يك ميليون است. و همينطور تا پايان كار در پايان احتمال اينكه كل كتاب به ترتيب چيده شده باشد يك در يك با 200 صفر روبروي آن است!

حال شعري زيبا با مضامين بسيار عالي و تشبيهات بسيار لطيف را در نظر بگيريد، آيا هيچ كس به خود اجازه مي دهد كه بگويد احتمال دارد طفل خردسالي با مدادش صفحه اي را خط خطي كرده باشد و اين شعر را پديد آورده باشد؟!
وقتي در مورد يك كتاب يا يك شعر نمي توان حضور ناظم را ناديده گرفت آيا امكان دارد جهان هستي با اين همه نظم و دقتي كه دارد تصادفا و از روي اتفاق پديد آمده باشد و هيچ ناظم و مدبري نداشته باشد؟!

بنابر اين برهان نظم با زبان ساده و گوياي خود برهاني متقن و محكم براي اثبات خداوند است.
-------------------------------------
[1] دائرة المعارف فريد وجدي، ج 1، ص 496.
[2]سوره آل عمران.آيه 190. ترجمه تفسير نمونه.