چهار خصوصیت افراد بهشتی در کلام امام صادق علیه السلام

یک نت- بهره‌مندی از صفات نیکو و فضائل اخلاقی یکی از اصلی‌ترین تأکیدات قرآن و عترت برای بشریت بوده است. در فرهنگ رفتاری اهل بیت (ع) برترین و عالی‌ترین معیارها و ملاک‌ها برای برخورداری از قلّه اخلاق انسانیت مطرح شده، اما آنچه مهم است این است که ما چقدر نسبت به معارف و توصیه‌های اهل بیت (ع) در زمینه‌های اخلاقی، اعتقادی و ... اهتمام داریم.

بی‌تردید طبق فرمایش خداوند متعال در قرآن کریم هر انسانی طعم مرگ را خواهد چشید و راه گریزی از آن ندارد «كُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ» و در نهایت دو عرصه در مقابل خواهد بود؛ بهشت و جهنم. تمام آموزه‌های قرآن و عترت برای رشد، ترقّی و سعادت بشریت و در نتجیه قرار گرفتن در برترین جایگاه‌های بهشت بوده است. از این رو به حدیثی از حضرت امام صادق (ع) درباره چهار نشانه بهشتیان اشاره می‌شود.

«اِنَّ لاِهْلِ الْجَنَّةِ اَرْبَعَ عَلاماتٍ: وَجْهٌ مُنْبَسِطٌ وَ لِسانٌ لَطیفٌ وَ قَلْبٌرَحیمٌ وَ یَدٌ مُعْطیَةٌ»؛بهشتى‌ها چهار نشانه دارند: روى گشاده، زبان نرم، دل مهربان و دستِ دهنده.

منبع: تنبیه الخواطر: ج 2 ص 91 عن عبد اللّه بن سنان/إرشاد القلوب: ص 173