میهن من باز زخم از نابرادر خورده ای میثم مطیعی ویژه فتنه 98

 مداحی جدید و قطعه صوتی ویژه روایت حاج میثم مطیعی از فتنه 98

 میهن من! باز زخم از نابرادر خورده ای گرم جنگ رو به رو، از پشت خنجر خورده ای

حرف دارد با دل ما، قدر یک تاریخ حرفسرخی خون شهیدان بر سپیدی های برف

خاک میهن! باز هم جسم شهیدی سهم توستشرحه شرحه پیکر سرو رشیدی سهم توست

باز اهریمن به میهن آتشی افروخت آهدر میان شعله دیدم خشک و تر میسوخت آه

کفر و ظلمت باز از صورت نقاب انداختهجاهلیت شعله بر جان کتاب انداخته

در گلومان خشک شد فریادهای اعتراضدر هجوم های و هو گم شد صدای اعتراض

در کمین بودند گرگان، فتنه در سر داشتندخوابهایی دیده بودند و سر شر داشتند

خواب میدیدند هر قشری به میدان پا نهدهر گروهی با شعاری در خیابان پا نهد

این یکی فریاد استعفای دولت سر دهدآن یکی در آتش تعطیلی مجلس دمد

هر یکی چیزی بگوید، حق و باطل گم شودموجی از سردرگمی ها قسمت مردم شود

خویش را در خیل مردم جا دهد آشوبگرفتنه انگیزد میان این و آن با صد شرر

آتشی خیزد که خاموشی نگیرد سالهاکینه هایی که فراموشی نگیرد سالها

صبح یکشنبه کلامی روی آتش آب ریختفتنه را دیدم که حیران و هراسان میگریخت

تا صف مردم از اين آشفتگی ها دور شداغتشاشی کور بر جا ماند و فتنه کور شد

با کلامی مختصر نیرنگشان بر باد رفتخرج های چند سال دشمنان بر باد رفت

 گرچه بعضی از خودی ها آن زمان دلخور شدنداز سوال و شبهه و نقد و تأمل پر شدند

از چه رو آقا خودش را خرج دولت کرد باز؟خویش را آماج تیغ طعن و تهمت کرد باز

غافل از این که چه جنگی پشت این صحنه به پاستدر کمین گاهند گرگان لحظه ای غفلت خطاست

خضر راه است او، دگر چون و چرا کردن چرا؟نور ماه است او، تو راه از چاه بشناس و بیا

از ریاض و لندن و پاریس این آتش رسیددود آن هم میرود در چشمشان، خواهند دید

حاجیان بار بسته جانب میقات غرب!چیست جز تحریم و آشوب و بلا سوغات غرب؟

با صف اول نشینان فاش میگوییم رازاعتراض ما سر جای خودش باقیست باز

اعتراض ما به سستی های تدبیر شماستاز گرانیها، از این شش سال تأخیر شماست

از معطل کردن کشور سر میز فریبکه نشد از آن بجز تحریم روزافزون نصیب

دم به دم از گفتگو با اجنبی دم میزنیدپس چرا در گفتگو با مردم خود الکنید؟

 با تلاش و عزم و باور، راه حل در داخل استبارها فرمود رهبر: راه حل در داخل است

جان مولا با ولی این عهد و پیمان مشکنیداین نمک خوردید صد بار، این نمکدان مشکنید

با چراغ لاله ها اینک ره ما روشن استراهیان صبح میدانند فردا روشن است