از لحاظ روحی تو شرایط بحرانی هستم

یک نت ـ بنده 26ساله هستم وهمسرم 2سال ازمن بزرگترهستن ومادوساله عقديم, ومن اهل تبريزم ونامزدم تهران, راستش مشکل من اينه که من چندوقتي هست استرس زندگي مشترک دارم شهريورماه عروسيمون هست وهرچي نزديکترميشه من ترس ودلهرم بيشتر ميشه, هم بخاطردوري ازخانوادم وهم بخاطرتنهاموندم درتهران ,يعني اين مسائل شده کابوسم ,ذهنم دائم درگيره وهمه جوره ميخوام فرار کنم ازاين ماجرا همسرمودوس دارم اماوقتي به اين دوري فکرميکنم ازش دلخورميشم وفکرميکنم اون باعث اين ذهن اشفتمه, به طلاقم فکرکردم اما اصلا نميخوام همچين اتفاقي بيفته چون همسرم و زندگيم و دوس دارم تواين دوسالم سختياي زيادي بخاطرش تحمل کردم اما اين ترس ونگرانيا باعث سردشدنم شده واصلا, اون شادي وخوشحالي که بايد دريک  عروس باشه دردل من نيست خيلي باخودم درگيرم ودائمافکرهاي خوب ميکنم ولي اين فکراي آزاردهنده زورشون بيشتره, شرايط بحراني دارم ازلحاظ روحي درگيرم اما ظاهرمم نميتونم بدجلوه بدم اصلا به روم نميارم ولي ازدرون درگيرم خيلي, لطف ميکنين کمکم کنید.

پاسخ:با سلامهمسرتان را دوست دارید اما نگران هستید که از پدر و مادرتان دور شوید. نگرانی شما طبیعی است. ایا کسانی در فامیل و دوستان شما هستند که تجربه دوری از خانواده را داشته باشند؟  با انان صحبت کنید و از تجربیات انان استفاده کنید. درباره نگرانی هایتان با همسرتان گفتگو کنیدو از او بخواهید شما را  حمایت کند. از او بخواهید که در چند ماه اول بیشتر به تبریز بیایید.به خوبی های تهران و کارهایی که میتوانید انجا انجام دهید و پیشرفت شغلی همسرتان در تهران فکر کنید. با خودتان بگویید برای سه سال تهران هستید و بعد به تبریز بر میگردید. این سه سال را استفاده کنید. به مرور با شرایط جدید انس میگیرید.