دختر و پسری که با هم دوست می‌باشند،‌ آیا می‌توانند در آینده زن و شوهر خوبی باشند؟

رابطه دوستی پیش از ازدواج بین دختر و پسر نقش تعیین کننده‌ای در موفقیت انسان ندارد.‌ چه بسا دختر و پسرانی که قبل از ازدواج رسمی عاشق یکدیگر بوده‌اند، ولی پس ازدواج، به دلیل عدم تفاهم، از هم جدا شده‌اند و چه بسا دختر و پسرانی که بدون آشنایی با هم ازدواج کرده‌اند و زندگی خوبی دارند.

آن چه موجب پایداری و دوام دوستی و حفظ پیوند زناشویی است، رعایت حقوق و وظایف متقابل و احترام گذاشتن به یکدیگر و علاقه به زندگی است.

باید به این حقیقت تلخ اعتراف کرد که متأسفانه افرادی که تنها به انگیزه علاقه‌مندی، ازدواج کرده و معیارهای لازم را در نظر نگرفته‌اند، معمولاً زندگی موفقی نداشته‌اند، چون محبت و علاقه باعث شده نقاط ضعف طرف مقابل را نبیند و از آن بگذرد اما پس از ازدواج و فرونشستن آتش شهوت که واقع‌بینی حاکم می‌شود، به نقاط ضعف همسر پی می‌برد و آن را غیر قابل تحمل می‌بیند. همچنین چون دوستی و علاقه وجود دارد، هر دو طرف سعی دارند که در نظر طرف مقابل خوب و شایسته به نظر رسند تا او را از دست ندهند؛ به همین خاطر صفات و ویژگی‌های منفی خود را نشان نمی‌دهد و سعی می‌کنند خود را فرد مثبت و دلخواه طرف مقابل نشان دهند و رفتارها ظاهری و ساختگی می‌شود.

اما این موضوع نمی‌تواند پس از ازدواج ادامه یابد و نقاط ضعف آشکار می‌شود. در آن صورت زندگی کنار هم مشکل می‌شود. عشق و محبتی که بنیان خانواده را مستحکم می‌کند، نباید صرفاً بر اساس امور شهوانی و خصوصیات ظاهری باشد،‌ زیرا این گونه امور در معرض خطر و زوال‌اند و نمی‌توانند موجب استحکام و دوام خانواده شوند. عشقی موجب استحکام خانواده است که اوّلاً پشتوانه شناختی به طور واقعی داشته باشد؛ ثانیاً ریشه در نیازهای واقعی انسان داشته باشد. این عشق کهنه نمی‌شود و با گذشت زمان رنگ نمی‌بازد.

منع: پاسخگو