آيا يزيد قصد كشتن حسين (علیه السلام) را داشت؟

یک نت ـ یزید مستقیما دستی در کشتن حسین نداشت، نمی‌خواهیم از یزید دفاع کنیم و بلکه حقیقت را می‌گوییم و از آن دفاع می‌کنیم. یزید، عبیدالله بن زیاد را فرستاد تا نگذارد که حسین به کوفه برسد و او را به کشتن حسین دستور نداد، بلکه خود حسین نسبت به یزید گمان نیک داشت و گفت: مرا بگذارید که پیش یزید می‌روم و دستم را در دست او می‌گذارم. به اتفاق اهل نقل یزید به کشتن حسین دستور نداد و بلکه به ابن زیاد نوشت که به حسین اجازه ندهد که بر عراق فرمانروایی کند، و وقتی یزید از کشته شدن حسین خبردار شد از این فاجعه دردمند و ناراحت شد و در خانه‌اش گریه کرد. او زنان آنها را اسیر نکرد بلکه اهل بیت حسین را گرامی داشت و آنها را به شهرشان باز گرداند. اما روایاتی که در آنها ذکر شده که زنان اهل بیت مورد توهین قرارگرفته اند یا به اسارت گرفته شده اند به شام برده شدند، همه اینها بی‌اصل و اساس هستند، بلکه بنی امیه بنی هاشم را گرامی می‌داشتند، برای مثال هنگامی که «حجاج بن یوسف» با فاطمه بنت عبدالله بن جعفر ازدواج کرد، عبدالملک بن مروان این را نپذیرفت و به حجاج دستور داد تا او را طلاق دهد. بنی امیه بنی هاشم را بزرگ و گرامی می‌داشتند و هرگز زنی هاشمی به اسارت گرفته نشده است.

بنابراین زنان هاشمی در آن زمان محترم و گرامی بودند، و آنچه می‌گویند که یزید زنان اهل بیت را به اسارت گرفت و به عنوان اسیر جنگی آنها را کنیز قرار داد صحت ندارد. و آنچه گفته‌اند که سر حسین پیش یزید فرستاده شد نیز واقعیت ندارد بلکه سر حسین نزد عبیدالله در کوفه ماند، و حسین دفن شد و مکان قبر او معلوم نیست. ولی مشهور است که او در کربلا در همان جا که به شهادت رسید دفن شد.

موضع اهل سنت در مورد یزید بن معاویه

می توان موضع اهل سنت در مورد یزید را در این گفته‌ی امام ذهبی رحمه الله خلاصه نمود که: «نه او را دوست می‌داریم و نه هم او را لعن و نفرین می‌کنیم» زیرا از یک سو کفر وی ثابت نشده و حتی در فاسق دانستن وی دلیلی در دست نیست و این باید ثابت شود و تمام روایاتی که در مورد مشروب خوار بودن و فسق و فجور وی نقل می‌شود ضعیف و غیر قابل استناد می‌باشند و از سوی دیگر وی در برخی موضع‌گیری‌ها و تصمیم‌گیری‌هایش اشتباهات بزرگی مرتکب شد و افراد نامناسبی را بر برخی امور گمارد که موجب حوادث غم انگیزی همچون کربلا گردید. و وی به طور ناخواسته و غیر مستقیم باعث آن فاجعه گردید و به همین علت اهل سنت و جماعت وی را دوست نمی‌دارند و محبت او را در قلب جای نمی‌دهند.

همچنین اهل سنت وی را لعن و نفرین نمی‌کنند زیرا لعنت فرستادن بر مرده‌ای که خدا و پیامبرش او را لعنت نکرده‌اند جایز نیست، زیرا هنگامی که ابوجهل را ناسزا گفتند پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: «مرده‌ها را ناسزا نگویید، زیرا آنها به آنچه کرده‌اند رسیده‌اند» [بخاری/۱۳۹۳]و اساس دین الهی بر پایه‌ی دشنام و ناسزا نیست، و بلکه اسلام بر خوبی‌های اخلاقی استوار است، بنابراین دشنام و ناسزا گفتن از دین نیست، بلکه پیامبر خدا (صلی الله علیه وآله وسلم) می‌فرماید: «ناسزا گفتن به مسلمان فسق است و جنگیدن با او کفر است». (در اینجا کفر به معنی گناه بسیار بزرگ است و نه کفر خارج کننده از دین)پس ناسزا گفتن به مسلمان فسق و گناه است، و هیچ کسی نگفته که یزید از دین اسلام خارج است، بلکه نهایت آنچه در مورد او گفته‌اند این است که او فاسق است، و فسق او چنان که گفتیم باید ثابت شود، و خداوند آن را می‌داند، بلکه پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) فرمود: «اولین لشکری که با شهر قیصر می‌جنگند بخشیده شده‌اند». و این لشکر را یزید بن معاویه فرماندهی می‌کرد و گفته می‌شود که بزرگان اصحاب چون ابن عمر و ابن الزبیر و ابن عباس و ابو ایوب و همچنین خود حسین بن علی رضی الله عنهم اجمعین در این جنگ همراه او بودند، و این جنگ در سال ۴۹ ه‍ اتفاق افتاد. "

 پاسخ شبهه1. این شبهه توسط وهابیون و با هدف تحریف تاریخ طراحی شده و تمام ادعاهای آن فاقد سند و کذب است.2. امام حسین (ع) درخواستی برای بیعت با یزید ندادند و بنا بر منابع فراوان اهل سنت، یزید را حاکم جائری از اهل آتش می دانستند و پیشنهادهای فریبکارانه اش را نیز رد کردند. ایشان شهادت را جز سعادت و زندگی با ظالمین را جز ننگ نمی دیدند.http://yon.ir/beiat3. اسارت اهل بیت امام حسین(ع) در کربلا کاملا مستند است و در منابع معتبر اهل سنت نیز آمده است.http://hawzah.net/fa/article/view/135274. بسیاری از عالمان اهل سنّت، اعمال یزید را تقبیح کرده‌ و رضایت او از شهادت امام حسین (ع) را موجب لعن و نفرین او دانسته‌اند.http://yon.ir/yazid5. ذهبی که مورد تأیید نویسنده است، در کتابش یزید را ناصبی، بد اخلاق، تند خو، جلف، شراب خوار، اهل منكرات و جانوری می داند که دولتش را با شهادت امام آغاز و پایانش با واقعه حره بود و در عمرش روز خوش ندید.سیر أعلام النبلاء، ج 4، ص37و386. دلایل و شواهد فراوانی مسئولیت مستقیم یزید را در شهادت امام حسین(ع) اثبات می کند، از جمله اذعان بسیاری از مورخین و بزرگان اهل سنت و حتی وهابی!مهمترین این موارد:* نامه یزید به ابن زیاد* نامه ابن عباس به یزید* اقرار ابن زیاد* سخنان معاویة پسر یزید* فرستادن سرها نزد یزیدhttp://yon.ir/yazid17. ناسزا در اسلام مذموم است، اما لعن در آیات قرآن، سیره پیامبر(ص) و سنت صحابه وجود دارد و حتی در مواردی به لعن برخی گنهکاران امر شده است.http://yon.ir/laan148. حتی بر اساس منابع اهل سنت، پیامبر(ص) بصورت مشخص یزید، معاویه و ابوسفیان را لعنت کرده است.http://yon.ir/laan129. بزرگان و علمای اهل سنت به لعن معتقدند و مصداق اصلی آن را بنی امیه می دانند. حتی ابن جوزی دراین خصوص کتابی نوشته و طبری و دیگران نیز آنها را مصداق شجره لعنت شده در قرآن می دانند.http://yon.ir/laansonnathttp://yon.ir/Maloone10. با توجه به استنادات دقیق تاریخی و دلایل مختلف، ادعای شرکت حسنین (ع) در فتوحات خلفا رد می شود.http://shayeaat.ir/post/409 حق جو و حق طلب باشیم

منبع:http://shayeaat.ir