امام حسین (ع) ناجی یا قاتل ایرانیان؟

یک نت ـ با استناد به حدیثی از کتاب تاریخ طبری گفته شده است که امام حسن (ع) و امام حسین (ع) در جنگ با ایران شرکت داشته اند و در طبرستان سر بسیاری از زنان و مردان ابرانی را از تن جدا کرده اند و به همراه عمر در فتح ایران شرکت داشته اند.

متنی که در بالا مشاهده کردید ، شایعه حضور امام حسین در حمله به ایران را کلید زد و سایت شایعه سعی کرده است پاسخ کوبنده و محکمی را به این شایعه بدهد

این دومین شایعه ای است که در سایت ما راجع به این امام عزیز پوشش داده ایم

پاسخ به شایعه حضور امام حسین در حمله اعراب به ایران

امام حسن و حسین در چه جنگ هایی حضور داشته اند؟؟

امام حسن و امام حسین (که تربیت شده مکتب علی(ع) هستند) هرگز دست به کشتار انسان‌های بی‌گناه نمی‌زنند. و آن دو در زندگی خویش ثابت نمودند که همواره پشتیبان انسان‌های مظلوم و ستمدیده هستند. آنان از ضعیفان با تمام قدرت دفاع می‌کردند و دارای هیچ گونه تعصب قومی و نژادی نبودند.از منابع معتبر استفاده می‌شود که امام حسن و امام حسین(ع) در فتح ایران شرکت نکرده‌اند.بنابر نقل ابن اثیر، ابن خلدون، سید هاشم معروف الحسنی و همچنین باقر شریف قرشی، حسن و حسین(ع) بعد از پیامبر در هیچ فتحی شرکت نداشتند.

۱٫ احمد زمانی، حقایق پنهان، دفتر تبلیغات، ۱۳۷۸، چاپ دوم، ص ۱۱۷٫

ابو نعیم اصفهانی نسبت به امام مجتبی می نویسد: ایشان همانند دیگر رزمندگان و جنگجویان با جنگ و مبارزه داخل اصفهان گردید و با دیگر جنگجویان از گرگان عبور نمود. 

۲٫ الحیات السیاسیه لامام الحسن، ص۱۱۵ ،جعفر مرتضی عاملی، اوّل، بیروت، دارالسیره، ۱۴۱۴٫

و نیز گفته اند: در فتح طبرستان (مازندران ) که سعید بن عاص فرماندهی لشکر اسلام را به عهده داشت و با آنان جنگید ،عبد الله بن عباس و بسیاری از صحابه و همین طور حسنین، حضور داشتند.

۳٫ الکامل فی التاریخ، ابن الأثیر، ج۳، ص۱۰ ، سال چاپ : ۱۳۸۶ – ۱۹۶۶م، دار صادر للطباعه والنشر، دار بیروت للطباعه و النشر.

البته بعضی همانند استاد جعفر مرتضی عاملی، مشارکت حسنین در فتوحات آفریقا و طبرستان و…، را انکار کرده اند و گفته اند: این فتوحات در راستای مصالح اسلامی نبوده و برای مسلمانان بهره ای نداشته است و حضور اما حسن و امام حسین را نمی پذیرد.

اما این دو بزگوار در جنگهای زمان علی (علیه السلام) شرکت داشتند .پیش از شروع جنگ جمل حسن بن علی طبق دستور پدر بزرگوار همراه با تنی چند از یاران امام علی، وارد کوفه شد و مردم را جهت مشارکت در جهاد علیه ناکثین، فراخواند.

۴٫ طبقات، محمد بن سعد کاتب واقدى، ج۳، ص۲۴۵، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران، انتشارات فرهنگ و اندیشه، ۱۳۷۴ش.

پاسخ دو مورد بالا در قسمت انتهایی نوشته

حضور امام حسین علیه السلام هم در جنگ جمل قطعی است. چند روایت تاریخی درباره‌ی جنگ جمل این ادعا را ثابت می‌کند:در جنگ جمل مروان بن حکم به دست اصحاب امیرالمؤمنین علی اسیر شد و حسن و حسین علیهما السلام او را نزد امیرالمؤمنین شفاعت کردند و امام او را آزاد فرمود.

۵٫ بحار الأنوار، علامه المجلسی، ج ۳۲، ص ۲۳۵، چ ۱۴۰۳ – ۱۹۸۳ ،م ، ناشر : دار إحیاء التراث العربی، بیروت، لبنان.

بعد از آنکه سپاه جمل منهدم شد و شتر عایشه به خاک افتاد، عایشه را به قصر بنی‌خلف بردند و علی با حسن و حسین و عمار به بصره رفتند.

۶٫ همان، ج ۳۶ ، ص ۳۲۵٫

در جنگ جمل امام علی علیه السلام فرزندش، محمد بن حنفیه، را به قلب سپاه دشمن فرستاد و حسن و حسین را باز داشت. علت را از محمد بن حنفیه پرسیدند.گفت:« حسن و حسین دو چشم علی هستند و من دست او. علی با دست خویش از چشمانش محافظت می‌کند.».

۷٫ شرح نهج البلاغه، ابن أبی الحدید، ج۱ ،ص۲۴۴، چ ۱۳۷۸ – ۱۹۵۹ م، دار إحیاء الکتب العربیه، عیسى البابی الحلبی وشرکاه.

امام حسن از شجاعان عرب بود و در جنگ صفین جزء سرداران عمده و رشید و فرماندهان بزرگ سپاه اسلام بود.

۸٫ العبر تاریخ ابن خلدون، ترجمه عبد المحمد آیتى، ج۱ ، ص۶۵۰ ، مؤسسه مطالعات و تحقیقات فرهنگى، چ اول، ۱۳۶۳ش.

امام حسین هنگام پرسیدن از نام سرزمین کربلا چنین فرمودند : پدرم هنگام جنگ صفین از این منطقه گذشت و من همراهش بودم، ایستاد و از نام آن پرسید و چون نامش را گفتند، فرمود: این جا محل فرود آمدن ایشان است و محل ریخته شدن خونهاى ایشان.

۹٫ اخبار الطوال، ابو حنیفه احمد بن داود دینورى، ص۲۹۹، ترجمه محمود مهدوى دامغانى، تهران، نشر نى، چ چهارم، ۱۳۷۱ش.

بنابراین شرکت امام حسن و امام حسین (ع) در جنگ های زمان خلیفه دوم و سوم، قابل اثبات نیست.

۱۰٫ بهتر است یادآور شویم در همین سه قرن گذشته، ایران مدام هدف حمله روس، انگلیس و امریکا قرار نگرفته است و  قتل عام‌ها، و مخصوصا تجاوزات به ناموس ما ایرانی ها و غارت‌های آنان مطمئنا بیشتر از حمله اعراب بوده است . هنوز از عمر استقلال این کشور بیش از ۳۴ سال نمی‌گذرد. و همه ما این همه جنایت علیه ایران و ایرانی را فراموش کرده ایم.

۱۱٫ یکی از اهداف این شایعات این است که اسلام را عربی نشان دهند، در صورتی که دین ملیّت ندارد. و ثانیاً با عربی نشان دادن اسلام، حسّ وطن دوستی (ناسیونالیستی) مردم مسلمان را علیه اعراب تحریک کنند، به گونه‌ای که نتیجه‌اش دشمنی با اسلام شود. در حالی که این ملّت ۱۴۰۰ سال است که با عقل، فهم، شعور، علم، اراده و اختیار خود مسلمان است و هیچ گاه نیز دل خوشی از اعراب نداشته است.

و اما در مورد تاریخ طبری

در تاریخ طبری آمده است که امام حسن و امام حسین (ع) در حمله اعراب به ایران شرکت داشته و حتی فرمانده بوده‌اند؟ به این بحث بسیار دامن زده می‌شود!

 *در ترجمه تاریخ طبری، جلد پنجم، صفحه ۲۱۱۶ از حضور امام حسن(ع) و امام حسین(ع) در جنگ مسلمانها با ایرانیها خبر می دهد. چنین خبری از چند جهت قابل اشکال است و نمی توان آن را پذیرفت:

الف) خلفای سه گانه مورد غضب امام علی و به تبع او، فرزندانش بودند. با این حال چگونه قابل قبول است اینان زیر پرچم خلفا بروند؟ بله با توجه به اینکه در عمل اداره ی اسلام در دست آنها بود، گاهی امام علی(ع) آنان را راهنمایی می کرد اما هیچگاه جزء دار و دسته ی آنها نشد. حتی عمر در ابتدا می خواست فرماندهی سپاه اسلام در حمله به ایران را به امام علی بسپارد اما حضرت نپذیرفت.

ب) خلفای سه گانه که جای خود دارد، اساسا سیره ی ائمه این بود که زیر پرچم غیر معصوم نمی رفتند برای همین همواره مورد آزار و اذیت حاکمان بودند.

پ) اگر امام حسن و امام حسین در چنین جنگی حضور داشتند، منابع متعدد آن را نقل می کردند. مخصوصا با توجه به اینکه این قضیه مربوط به زمان حکومت عثمان است و چون بخاطر تخلفاتی، نسبت به عثمان بدبینی بوجود آمده بود، برای جذب دیگران، نیاز داشتند حضور این دو امام در جنگ را بزرگ کنند.

ت) طبق روایتهای متعدد، امام علی بسیار مراقب جان امام حسن(ع) و امام حسین(ع) بود و ظاهرا هدف اصلی امام علی این بود که آنها پس از او عهده دار امامت شوند. در عین حال از اینکه فرزند دیگرش محمد حنفیه در خط مقدم جنگ باشد، ابایی نداشت. یک بار منافقان به محمد حنفیه گفتند: چرا امیرالمؤمنین تو را در جنگ جلو می اندازد و حسن و حسین را نه؟ جواب داد: چون آن دو، چشمان اویند و من دست راست او و او با دست راستش از چشمانش دفاع می کند. (برای آگاهی از این دست روایتها به دانشنامه امام حسین(ع)، ری شهری، ج ۲، ص ۳۹۶ ـ ۴۰۱ مراجعه شود)از این روایتها هم به دست می آید که امام علی به آنها اجازه شرکت در جنگ ایران نمی داده است.

ث) خبری که در تاریخ طبری آمده از نظر سند نیز قابل خدشه است. در سند آن می خوانیم: عمر بن شبه از علی بن محمد از علی بن مجاهد از حنش بن مالک نقل می کند که گفت: … (متن عربی تاریخ طبری، ج ۴، ص ۲۶۹)من تنها در مورد علی بن مجاهد تحقیق کردم. به چند نقل در مورد او توجه کنید:ـ علی بن مجاهد حدیث جعل می کرد و او کتابی در مورد جنگها نوشت و برای سخنان خود، سندهایی را جعل می کرد. (تاریخ بغداد، الخطیب بغدادی(م ۴۶۳ق)، ج ۱۲، ص ۱۰۶ همچنین نقلهای متعدد دیگر مبنی بر دروغگو بودن او را ذکر می کند؛ تهذیب الکمال، مزی (م ۷۴۲ق) ج ۲۱، ص ۱۱۸)ـ علی بن مجاهد دروغگو است. (الجرح و التعدیل، تألیف ابوحاتم رازی(م ۳۲۷)، ج ۶، ص ۲۰۵)