چرا مسلمانان در کوفه و کربلا فرزند پيامبرشان را به شهادت رساندند؟

یک نت ـ به فرموده مقام معظم رهبری،«جا دارد ملت اسلام فکر کند که چرا 50سال بعد از رحلت پيامبر(صلي الله عليه و آله) کار کشور اسلامي به جايي رسيد که در کوفه و کربلا جمع شدند و جگر گوشه همين پيغمبر را با آن وضع فجيع به خاک و خون کشيدند...».

براي يافتن پاسخي کامل و مستند براي اين سوال مهم و سرنوشت ساز،بايد حوادث تاريخ اسلام را از همان لحظه وفات پيامبر اسلام(صلي الله عليه و آله) بررسي کرد و مي توان گفت حادثه عاشورا، در واقع ريشه در سقيفه بني ساعده و ماجراي غصب خلافت دارد و مهمترين عامل را مي توان انحراف مسير خلافت بيان کرد که به تبع آن ارزشهاي ديني جاي خود را به ضد ارزشها داد و کساني که هيچ صلاحيتي براي رهبري مردم مسلمان نداشتند بر مسند حکومت قرار گرفتند،که بررسي اين عوامل،نيازمند ارائه مطالب مفصلي است که اينجا مجال آن نيست.

در اين جا به اختصار به محور هاي اصلي اشاره مي كنيم:1) كم رنگ شدن و از بين رفتن ارزش هاي اصيل اسلامي،2) دنيا دوستي و دنيا خواهي،3) تفرقه و تشتت ميان مسلمانان،4) تبديل و تغيير چهره خلافت به سلطنت.

آنهايی که در کربلا بر ضد امام حسين (عليه السلام) بودند و براي جنگ با آن حضرت آمده بودند،امام را مي شناختند و مي دانستند که آن حضرت چه مقام و منزلتي دارند،ولي عواملي باعث شد که اين شناخت کارساز نباشد و آنها را در مقابل امام قرار داد نه در کنار امام حسين (عليه السلام)،مهمترين عامل،دنيازدگي مردم بخصوص خواص بود،بعنوان مثال عمربن سعد با اينکه کاملاً امام را مي شناخت و خودش به جايگاه امام و خطر دشمني با آن حضرت معترف بود،فقط براي رسيدن به حکومت چند روزه دنيا و حکومت ري،دست به اين جنايت زد،عمر بن سعد در شب عاشورا در پاسخ «برير بن حضير» که براي نصيحت او نزدش رفته بود،گفت:«مي دانم که هر کسي با اين گروه بجنگد،و آنان را بکشد،در آتش است اما اي برير! آيا تو مي گويي من ملک ري را رها کنم تا ديگري آن را بگيرد؟!»

برير نزد امام حسين (عليه السلام) برگشت و عرضه داشت:«انّ عمر بن سعد قد رضي أن يقتلک بمُلک الريب» (1)

دومين عامل مهمی که سبب شد تا با اينکه آنها آن حضرت را مي شناختند، دست به آن جنايت بزنند،خوردن حرام بوده است.

در روز عاشورا وقتي لشکريان کوفه هنگام سخنراني و اتمام حجت امام با آنها،هلهله و سر و صدا مي کردند،تا سخن امام به گوش آنها نرسد،امام حسين(عليه السلام) فرمودند:«فقد ملئت بطونکم من الحرام و طبع علي قلوبکم: آنچنان شکمهايتان را از حرام پر کرده ايد که بر قلبهاي شما قفل زده شده است». (2)

-------------------------پي نوشتها:(1). فتوح ابن اعثم،ج5 ،ص171-172.(2). بحارالانوار،ج45،ص7.

منبع : انجمن گفتگوی دینی