شوهرم دزد است به دادم برسید!

یک نت ـ اصولا زندگی اگر بر محور پاکی و طبق دستورات دین اسلام پایه گذاری شود،برکات خاص و عنایات ویژه الهی شامل حال اهل آن خواهد شد.در صورتی که فردی در طلب روزی حرام باشد و اگر کسی از ارتکاب کارهایی که به عنوان ظلم به حق الناس و مال دیگران تلقی می شود،ابائی نکند،به مسیر زندگی ضربه ای محکم وارد کرده و به مرور زمان باعث انحراف و بدبختی آن خواهد شد.

کار حرام خصوصا دزدی از مال مردم ،نتیجه و عاقبت خوشی را ندارد،این کار نتنها حرام هست بلکه آسیب های شدید دنیوی و آخروی را برای فرد ایجاد می کند.

زندگی با شوهری که کار دزدی را انجام می دهد خیلی سخت و مشکل می باشد،در همین باب نامه ای از انجمن بدست ما رسیده،و درخواست کمک و راهنمایی کرده در این قسمت بیان می کنیم:

سلام/از وقتی ازدواج کرده ام همسرم از محل کار خودش که یک شرکت بزرگی هست، وسایل های شرکت را بر می دارد و مخیفانه دزدی می کند و به خانه می آورد، اوایل هرچه به او می گفتم نیاورد، گوش به حرفم نمی داد تا اینکه تهدیدش کردم،این موضوع را به پدر شوهرم بگویم، اما نمی دانستم که پدر همسرم  نه تنها جلوی کارش را نمی گیرد بلکه وقتی پسرش می گوید: فلان چیز را احتیاج دارید بابا می خواهی، ایشان هم می گفت :بله لازم دارم،

الان هر وسیله ای که همسرم می آورد یا به دروغ می گوید خریده ام یا مستقیم به خانه پدرش می برد ،و روز به روز دارد بدتر می شود، ممنون می شوم راهنمایی بفرمایید، که چه کار کنم در ضمن نمی توانم شخصا به پدرشان بگویم، حتی  به صورت غیر مستقیم ،می ترسم اگر بگویم توهین بشود و فکر می کند که به ایشان دزد گفتم،  دیروز به دخترش گفتم اما فکر نمی کنم تاثیری داشته باشد، چون چند سال پیش هم به یکی از دخترانش گفتم اما فایده ای نداشت من از این می ترسم که آبروی  خانواده ما و شوهرم تو شرکت برود ،چون شرکت متعلق به یکی از بستگان  پدرم هست و پدرم باعث شده ایشان به این شرکت برود، از رفتن آبروی پدرم و خودمان خیلی می ترسم.

پاسخ:

بسمه تعالی

با سلام و‌ آرزوی سلامتی

همین اینکه به لطف خدا شما متوجه این کار قبیح اجتماعی و گناه کبیره هستید،لطفی از عنایات خداست.

همانطوری که خواهر محترم می دانید: سرقت و دزدی کار حرام و گناه بزرگی است و در نهایت زندگی انسان را ازبین می برد.

وَالسَّارِقُ وَالسَّارِقَةُ فَاقْطَعُواْ أَيْدِيَهُمَا( مائده،۳۸ )

«دست مرد دزد و زن دزد را، به كيفر عملى كه انجام داده ‏اند، بعنوان يك مجازات الهى، قطع كنيد.»

سرقت و دزدی حرام است و خدای متعال از چنین کاری نهی کرده است.و کار حرام برکتی ندارد و زندگی را نابود می کند:

امام هادى علیه السلام:

اِنَّ الحَرامَ لا يَنمى وَ اِن نَمى لا يُبارَكُ لَهُ فيهِ وَ ما اَنفَقَهُ لَم يُؤجَر عَلَيهِ وَ ما خَلَّـفَهُ كانَ زادَهُ اِلَى النّارِ؛

 «به راستى كه حرام، افزايش نمى ‏يابد و اگر افزايش يابد، بركتى ندارد و اگر انفاق شود، پاداشى ندارد و اگر بماند، توشه ‏اى به سوى آتش خواهد بود.»[۱]

 امام صادق علیه السلام :

إذا أرادَ أَحَدُكُم أَن يُستَجابَ لَهُ فَليُطَيِّب كَسبَهُ و َليَخرُج مِن مَظالِمِ النّاسِ ، وَ إِنَّ اللّه‏َ لا يَرفَعُ إِلَيهِ دُعاء عَبدٍ وَفى بَطنِهِ حَرامٌ أَو عِندَهُ مَظلَمَةٌ لأِحَدٍ مِن خَلقِهِ؛هر كس «بخواهد دعايش مستجاب شود، بايد كسب خود را حلال كند و حق مردم را بپردازد. دعاى هيچ بنده‏اى كه مال حرام در شكمش باشد يا حق كسى بر گردنش باشد، به درگاه خدا بالا نمى ‏رود.»[۲]

از لحاظ فقهی: چنین کاری حرام است و از گناهان کبیره حساب می شود.[۳]     در کنار این مطالبی را که نقل کردیم، بهتر است به این موارد هم  توجه داشته و عمل کنید تا به لطف خدا مشکل حل شود:

۱.سعی کنید نخست علل دزدی شوهرتان را خوب شناسایی کنید.(انگیزه اش چیست؟،آیا به خاطر حس انتقام هست؟آیا به خاطر نشان دادن جرات هست؟)هر موردی باشد باید شناسایی شود،تا بتوانیم کمک کنیم که فرد نسبت به این موضوع بی انگزه شده و به اشتباه خودش پی ببرد و دست از سر این کار بردارد.

۲.با او صحبت کنید البته با صدای آرام به دور از بچه ها،در یک فضای عاطفی اعلام کنید که من خیلی نارحت هستم و از آینده این کار می ترسم،طوری حرف بزنید که احساسات او را تحریک کنید تا دست از این کارها بردارد.پس شما باید هر روز وقت خاصی را بگذارید و با او صحبت کنید و از گناه کبیره بودن آن و امثال اینها او را ارشاد کنید.(این صحبت باید استمرار داشته باشد)

۳.تا امکانش هست  فعلا کسی را از این موضوع با خبر نکنید، و کمک کنید تا تصمیم به ترک این رفتار بکند.(البته با حوصله زیاد)

۴.به طور غیر مستقیم بگویید که من نمی خواهم مجبور بشوم این موضوع را با کسانی در میان بگذارم( خصوصا از کسانی که حساب می برد و برای این مهم است.)این حرفتان در حد یک هشدار باشد.

۵.خیلی توبیخ نکنید و سرزنش نکنید،منظورم این است که وفتی موضوع را باز می کنید نگویید تو دزد فلان.... بگویید من از کار دزدی بدم می آید ،خدا بدش می آید،به هرحال شده با اشک و گریه و قهر او را متوجه اشتباهش بکنید و الا با گفتن پیش افراد دیگر جز تخریب شخصیت کار خاصی نمی افتد.این رفتار غلطی است باید اصلاح شود.و البته فعلا گفتن اثری ندارد(بهتر است در قالب یک پستی مشخص کنید که روحیه شوهرتان چگونه است،کلا اخلاقش را توضیح دهید تا بتوانیم خوب راهنمایی کنیم)

۶.از زندان و آبرو ریزی و بدبختی ها برای ایشان بگویید.

۷.با نشان دادن غصه و نگرانی از خودتان،احساسات او را تحریک کنید تا از این کارها پشیمان شود.

۸.سعی کنید که نسبت به نماز و روزه اش پای بند باشد.

۹.شرایط شرکت در مسجد و مکان های مذهبی را خودتان طراحی کنید،تا زمینه مصونیت از ارتکاب گناه و معصیت به مرور حاصل شود.

۱۰.رفت و آمد خودتان را با فامیل های مذهبی تان زیاد کنید.

۱۱.دوستانی را که احساس می کنید از لحاظ ایمانی و اعتقادی ضعیف هستند،زمینه سازی کنید که رفت و آمد با آنها کم و به طور کلی نباشد.

۱۲.طرح تربیتی را که برای اصلاح شوهرتان تنظیم کردید،فاش نکنید و با آهستگی و به مرور او را به صورت غیر مستقیم متقاعد کنید که با شما همراهی کند.

( مثلا:همین رفت و آمدها  با خانواده های با ایمان را ،بگویید و توجیه کنید که به خاطر اینکه آدم را به یاد خدا می اندازند رفت و آمد می کنیم. نه اینکه مستقیما بگویید به خاطر اینکه شما دست از این کار خلاف بردارید باید برویم.(این اشتباه است))امیدوارایم مشکلتان هر چه سریع تر  با دعای خیر حضرت ولیعصر(عج) حل بشود.

این مطلب را در انجمن دنبال کنید:شوهرم دزدی می کند به دادم برسید!!

پی نوشت:[۱].كافى، ج ۵، ص ۱۲۵[۲].بحارالأنوار،ج ۹۰، ص۳۲۱، ح۳۱[۳].جواهر الکلام، ج۱۳، ص۳۱۰

منبع:jonbeshnet.ir