تصاوير توهين به زنان محجبه در هنرهاي تجسمي
یک نت ـ در سال‌های اخیر در رسانه‌های مختلف درباره‌ی «سینما» بسیار بحث شده است و از وجوه مختلفی محصولات داخلی و خارجی این حوزه مورد بررسی قرار گرفته‌اند. از جمله تصویری که سینمای ایران از ایران در جهان ارائه می‌دهد، یا نسبتی که آثار تولیدشده در سینمای مملکت با باورها و اعتقادات مردم-به ویژه اعتقادات مذهبی- بر قرار می‌کنند یا..... و با این‌همه همچنان موضوع برای بحث و گفتگو بسیار است.
رجانیوز نوشت : اما ظاهرا تمرکز بر روی مدیوم سینما و بررسی و دقت در محصولات و خروجی‌های این حوزه، رسانه‌ها و کارشناسان را از بررسی و دقت در سایر مدیوم‌ها و حوزه‌ها بازداشته، در حالی که تصویری که برخی از مثلا عکاس‌ها و عکس‌های ایرانی- به ویژه عکس‌های خبری- از ایران در جشنواره‌ها و مسابقات و محافل جهانی عکس و همچنین رسانه‌ها و ژورنال‌های غربی به نمایش در می‌آورند به مراتب بدتر و سیاه‌تر از فیلم‌های سینمایی است و جز این مبارزه‌ای که در حوزه هنرهای تجسمی؛ عکاسی، نقاشی، گرافیک و.... با عقاید و باورهای مذهبی انجام می‌شود بسیار حادتر و شدیدتر از مدویم‌هایی مثل سینما یا کتاب است و متاسفانه رسانه‌ها هم هیچگاه به این حوزه ورود جدی نمی‌کنند.
برای روشن‌تر شدن اوضاع وخیم فضای هنری کشور، به خصوص فضای هنرهای تجسمی؛ گرافیک و نقاشی و عکاسی و ... که در نشریات و جشنواره‌ها و گالری‌های مختلف داخل و خارج بروز و ظهور فراوانی نیز دارد، مشاهده نمونه‌های زیر شاید کمی مفید باشد. آثاری که تنها از میان مجموعه‌ها و پروژه‌هایی که صرفا با محوریت «چادر» و «زنان محجبه» اجرا شده‌اند انتخاب شده‌اند و همین می‌تواند نشانه‌ای باشد ازحجم عظیم تولیدات هنری «ضددین» که هر روزه دارد در داخل و خارج تواید می‌شود و به نمایش درمی‌آید.
در ابتدا اما شاید بد نباشد از مجموعه عکس‌هایی آغاز کنیم که از قضا در برخی از رسانه‌های داخلی نیز با اندک واکنشی مواجه شد و نقدهایی را برانگیخت. مجموعه «مثل هر روز» از آثار «شادی قدیریان» از مطرح‌ترین فعالان هنری جماعت فمنینیست که پیش از این با مجموعه «زنان قاجار» توانست دل بسیاری از محافل هنری غربی را بیرد و پس از آن اکثر آثارش با اقبال جشنواره‌ها و محافل هنری غرب مواجه شد، از جمله مجموعه «مثل هر روز» که در تخریب زن متدین سنتی خانه‌دار ایرانی اجرا شد و کشورهای مختلفی هم نمایش داده شد.
(رجانیوز پیشاپیش بابت نمایش این تصاویر از مخاطبان خود، به‌ویژه بانوان محترم عذرخواهی می‌کند. همچنین لازم به ذکر است به دلیل قبح‌شکنی فراوان در برخی از تصاویر قسمتی از آن‌ها حذف شده یا برروی آن‌ها از فیلتر استفاده شده است.)
بخشی از مجموعه «مثل هر روز» اثر شادی قدیریان
جز این‌ها اما با مراجعه به صفحه فیسبوک انجمن هنرمندان تجسمی زیرزمینی ایران که بسیاری از اعضای آن از خروجی‌های مراکز آموزشی هنر در کشور هستند و از فعالان این عرصه به شمار می‌ایند به اثاری برمی‌خوریم که نمایش برخی از آن‌ها می‌تواند به خوبی فضای هنری کشور را منعکس کند.
تعدادی از آثار توهین آمیز «مصطفی هروی» که سابقه همکاری با شاهین نجفی را هم در کارنامه دارد
هم نشینی توهین آمیز زن محجبه و عقرب در آثار «میلاد شریف زاده»
آثار «هدی افشار» در تخریب زنان محجبه و خانه دار
برخی از طرحهای «همراز بیان» در توهین به زنان محجبه
اما از سال ۸۸ به این‌سو جشنواره‌ای به نام «پرسبوک» برای رقابت هنرمندان تجسمی در فضای مجازی به راه افتاد که مشاهده برخی آثار آن-از جمله برخی آثار برگزیده که سر از جشنواره‌های غربی نیز درآوردند- می‌تواند جالب باشد.
«پرسبوک» در واقع نخستین مسابقه اینترنتی هنرهای تجسمی در ایران است که توسط «ندا درزی» بنیان‌گذاری شد و ادوارد لوسی اسمیت مورخ و منتقد هنری انگلیسی هم به عنوان دبیر دائمی با آن همکاری دارد. شخصی که دوره‌های گذشته درواقع نقش رابط را برای ورود برگزیدگان «پرسبوک» به محافل و جشنواره‌های غرب را برعهده داشته است.
جالب است که لوسی اسمیت بعد از نمایش برخی از آثار تجسمی داخلی در یکی از نمایشگاه‌های لندن در یادداشتی چنین نوشته است: «هدف از برگزاری این نمایشگاه معرفی هنر معاصر دو دنیای کاملا متفاوت است. دنیایی که هم اکنون در لندن وجود دارد و دنیایی که در طول سال‌های بعد از سرنگونی شاه در سال ۱۹۷۹ در ایران شکل گرفته است.» و رسما اعلام می‌کند که هدف او از دبیری یک جشنواره ایرانی ارائه تصویری از ایران توسط هنرمندان داخلی و در سطح بین‌اللملی است. اما تصویری که این جشنواره و دبیرش از ایران ارائه می‌دهند چیست؟ برخی از آثار پرسبوک را در زیر می‌بینیم.
آثار «امیرحسین کیهانی» از برگزیدگان پرسبوک اول که از این طریق در چند کشوربه نمایش درآمدند
هم نشینی توهین آمیز حجاب و عقب ماندگی در اثر «بهشته ذبحی»
اثری از «پریا کرمی»
اثری از «شهره گل آزاد»
اثری از «کاوه کاووسی»
مجموعه «زیبایی ممنوع» با محوریت یک زن محجبه افغان اثر «گلناز شهمیرزادی»
از آثار «محسن قنداق ساز»
این‌ها گوشه‌ای بود از وضعیت هنر تجسمی ایران. تنها بخشی از صدها تصویری که فقط با هدف تخریب «حجاب» و «بانوان محجبه» مسلمان و ایرانی در مجامع داخلی و بین‌المللی توسط برخی از هنرمندان به اصطلاح وطنی منتشر شده‌اند و اگر هدف جمع‌آوری کل اثار «ضددین» یا «ضدانقلاب» باشد باید ده‌ها کتاب مطلب مجزا در این زمینه منتشر شود و هزارها تصویر به نمایش دربیاید. تولیداتی که قطعا در پس پرده خود گردش مالی قابل توجهی داشته و مسیرهای خود را برای تامین مالی و دستمزد این پادوهای هنری غرب در داخل و خارج از کشور پیدا کرده است.
بنابراین به نظر می‌رسد رسانه‌های جریان انقلاب و کارشناسان و نهادهای فرهنگی باید بسیار بیشتر از وضعیت فعلی به حوزه هنرهای تجسمی ورود کنند و علاوه بر رصد نیروها و خروجی‌های این حوزه، هم‌سنگ مدیوم‌هایی مثل سینما و .... برای تولید محصولات مطلوب تلاش کنند.
افزودن دیدگاه جدید