منع همجنسگرایی بانوان در قرآن
یک نت ـ آیا در قرآن منعی از همجنسگرایی بانوان وجود دارد؟ نظر شیعه و اهل سنت در این مورد چیست؟
نظر اهل سنت در مورد همجنسگرایی (در زنان) چیست؟ برای جواب خود آیه ی قرآنی بیاورید.
در این موضوع مانند بسیاری از موارد دیگر، آیه‌ی صریحی در قرآن وجود ندارد؛ چرا که اصولاً قرآن کریم درصدد بیان جزئیات احکام نبوده، ولی در برخی منابع تفسیری شیعه و سنی، در ذیل آیه «کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ أَصْحابُ الرَّسِ»،[1] درباره «اصحاب الرس» گفته شده است، آنها افرادی همجنس‌گرا بودند که زنان آنان به گناه بزرگ «سحق»[2] مبتلا بودند و مورد غضب الهی قرار گرفته و هلاکت شدند.[3]
همچنین اهل سنت از رسول گرامی اسلام(ص) نقل نموده‌اند که آن‌حضرت، همجنسگرایی مردان و همجنس‌بازی زنان را از نشانه‌های آخرالزمان و نزدیکی روز قیامت قلمداد کرده‌اند.[4] در حدیثی دیگر این عمل از رفتار مردان و زنان قوم لوط شمرده شده است.[5] لذا چنانچه این رفتار، به همجنس‌بازی بیانجامد، تمام فقهای شیعه و اهل سنت، آن‌را از گناهان کبیره شمرده و حرام دانسته‌اند و درباره‌ی مجازات آن گفته‌اند:
اگر این عمل در زنان،[6] موجب مساحقه شود، مشهور علمای شیعه بر اساس روایات، مجازات چنین زنی را حد شرعی (صد ضربه شلاق)، دانسته‌اند.[7] ولی بیشتر اهل سنت (بر خلاف مالکیه که نظری همانند شیعه دارند) می‌گویند، چنین زنی را باید تعزیر (مجازاتی کمتر از حد شرعی) نمود، چرا که در این عمل دخولی صورت نگرفته است، پس کیفر او بر اساس رأی قاضی تعیین می‌گردد.[8]
در هر حال، چنانچه همجنس‌بازی، موجب لواط یا مساحقه نشود، مجازات آن، تعزیر است. [9] [1]. ق، 12. [2]. جهت آگاهی بیشتر در این زمینه، ر.ک: 9564 (حکم شرعی مساحقه).[3]. ر. ک: قمى، على بن ابراهیم، تفسیر القمی، ج 2، ص 323، قم، دار الکتاب، چاپ سوم، 1404ق. حقى بروسوى، اسماعیل، تفسیر روح البیان، ج 6، ص 212، بیروت، دارالفکر، بى‌تا؛ ابن ابى حاتم، عبدالرحمن بن محمد، تحقیق، اسعد محمد الطیب، تفسیر القرآن العظیم (ابن أبی حاتم)، ج 13، ص 75، عربستان سعودى، مکتبة نزار مصطفى الباز، چاپ سوم، 1419ق.[4]. «إن من أشراط الساعة أن یکتفى الرجال بالرجال و- النساء بالنساء و- ذلک السحق»؛ قرطبى، محمد بن احمد، الجامع لأحکام القرآن، ج 14، ص 33، تهران، ناصر خسرو، چاپ اول، 1364ش.[5]. «إِنَّمَا حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى قَوْمِ لُوطٍ حِینَ اسْتَغْنَى النِّسَاءُ بِالنِّسَاءِ، وَالرِّجَالُ بِالرِّجَالِ»؛ البیهقی، أحمد بن الحسین، شعب الإیمان، محقق، حامد، عبد الحمید و الندوی مختار، أحمد، ج 7، ص 325، ب 37، ح 5077، ریاض، مکتبة الرشد، الطبعة الأولى، 1423ق.[6]. جهت آگاهی از احکام این‌گونه روابط در مردان، ر. ک: 9097 (تعریف لواط) و 3190 (احکام لواط).[7]. فاضل لنکرانى، محمد، تفصیل الشریعة فی شرح تحریر الوسیلة (الحدود)، ص 323 – 224، قم، مرکز فقهى ائمه اطهار (ع)، اول، 1422ق.[8]. أبو مالک کمال بن السید سالم، صحیح فقه السنة وأدلته وتوضیح مذاهب الأئمة، ج 4، ص 51، القاهرة، المکتبة التوفیقیة، 2003 م. [9]. جمعى از پژوهشگران، زیر نظر آیت الله هاشمى شاهرودى، فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت(ع)، ج 2، ص 426، قم، مؤسسه دائرة المعارف فقه اسلامى، اول، 1426ق؛ جهت آگاهی بیشتر در این زمینه، ر.ک: 35745 ( تعریف حد و تعزیر).
منبع : اسلام كوئست
افزودن دیدگاه جدید