نمى ‏دانيد؛ واقعاً نمى ‏دانيد....

نمى ‏دانيد؛ واقعاً نمى ‏دانيد چه لذتى دارد وقتى سياهى چادرم، دل مردهايى كه چشمشان به دنبال خوش‏رنگ‏ترين زن‏هاست را مى‏ زند.

نمى ‏دانيد چقدر لذت‏بخش است وقتى وارد مغازه‏اى مى‏شوم و مى ‏پرسم: آقا! اينا قيمتش چنده؟ و فروشنده جوابم را نمى ‏دهد؛ دوباره مى‏ پرسم: آقا! اينا چنده؟ فروشنده كه محو موهاى مش‏كرده و آرايش زن ديگرى است و حالش دگرگون شده ، من را اصلاً نمى ‏بيند. باز هم سؤالم بى ‏جواب مى ‏ماند و من، خوشحال، از مغازه بيرون مى ‏آيم.

نمى ‏دانيد؛ واقعاً نمى‏ دانيد چه لذتى دارد وقتى مردهايى كه به خيابان مى‏ آيند تا لذت ببرند، ذره‏اى به تو محل نمى ‏گذارند و نگاهت نمي کنند .

نمى‏ دانيد؛ واقعاً نمى ‏دانيد چه لذتى دارد وقتى شاد و سرخوش، در خيابان قدم مى ‏زنيد؛ در حالى كه دغدغه اين را نداريد كه شايد گوشه‏اى از آرايشتان ، پاك شده باشد و مجبور نيستيد خود را با دلهره، به نزديك‏ترين محل امن برسانيد تا هر چه زودتر، زيبايى خود را كنترل كنيد؛ زيبايى از دست رفته‏ تان را به صورتتان باز گردانيد و خود را جبران كنيد.

نمى ‏دانيد؛ واقعاً نمى ‏دانيد چه لذتى دارد وقتى در خيابان و دانشگاه و... راه مى ‏رويد و صد قافله دل كثيف، همره شما نيست.

نمی دانید، چه لذتى دارد وقتى جولانگاه نظرهاى ناپاك و افكار پليد مردان شهرتان نيستيد.

نمى ‏دانيد؛ واقعاً نمى ‏دانيد چه لذتى دارد وقتى كرم سر قلاب ماهى ‏گيرى شيطان براى به دام انداختن مردان شهر نيستيد.

نمى ‏دانيد؛ واقعاً نمى ‏دانيد چه لذتى دارد وقتى مى ‏بينى كه مى‏ توانى اطاعت خدايت را بكنى؛ نه هوايت را.

نمى ‏دانيد؛ واقعاً نمى ‏دانیدچه لذتى دارد وقتى در خيابان راه مى ‏رويد؛ در حالى كه يك عروسك متحرك نيستيد؛ يك انسان رهگذريد.

نمى ‏دانيد؛ واقعاً نمى ‏دانيد چه لذتى دارد اين حجاب!

خدايا! لذتم مدام باد.