کشتار دردناک توله خرس /عكس

یک توله خرس قهوه‌ای در آذربایجان شرقی برای مصرف اجزای بدنش، به شکلی فجیع از پای در آمد.

به گزارش تابناک، در شرایطی که مرگ و میر گونه‌‌های مختلف جانوری کشور با دست درازی‌های متعدد شکارچیان و تفنگ به دستان و حوادثی که از دخل و تصرف در زیستگاه‌های جانوران، مثل عبور جاده از آنها، فزونی یافته و زنگ خطر انقراض برخی گونه ها را به صدا درآورده، همچنان یکی از دلایل مهم کشتار حیوانات در کشورمان، باورهای خرافاتی رایج میان مردم است.

از جمله این باورهای خرافی، کشتن و سلاخی حیوانات برای استفاده از بخشی از اندام های آنها و دوری جستن از طلسم، طلسم کردن دیگران و یا درمان برخی بیماری‌هاست که گاه دست به دست شهرت طلبی شکارچیان داده و انگیزه کشتار حیوانات حرام گوشت را تقویت می‌کند.

قابل حدس است که وقتی سخن از خرافات به میان می‌آید، یعنی برخلاف آنکه برای باورمندان به آن خرافه، همه چیز چون روز روشن به نظر می‌رسد و بی نیاز از تحقیق است، اثبات ادعای طرح شده ممکن نیست و گواهی در تقویت ضن آن هم وجود ندارد.

بدین ترتیب ممکن است سالهای سال حیوانی برای طبح بخشی از وجودش جهت شفا دادن دردی کشته شود، بی آنکه کسی از خود بپرسد این حقیقت علمی را چه کسی کشف کرده است؟!

آن گونه که دیده بان حقوق حیوانات گزارش می‌دهد، توله خرس قهوه‌ای آذربایجان طعمه هدفی اینچنین واقع شده است چراکه تصویر و فیلم منتشر شده از آن حکایت از ذبح شدن آن پیش از سلاخی دارد؛ یعنی حیوان سربریده شده تا مصرف اجزای داخلی بدن آن برای شکارچی مقدور شود.

اما ماجرا زمانی دردناک می‌شود که بدانیم باور خرافی ای که این سلاخی دردناک یکی از گونه‌های نادر و در خطر انقراض را رقم زده، درمان بیماری‌هایی چون بواسیر و رفع ضعف قوای مردانگی ‌است که حتی پیروی کنندگان از این نسخه شفابخش هم نمی‌دانند کاشف آن که بوده و بنیان آن کجا نهاده شده است!

بر اساس این گزارش، یابنده این خرس اعلام داشته که در مسیر کوه‌پیمایی با این صحنه مواجه شده و فردی را دیده که مشغول کندن بخش‌هایی از پوست و بدن حیوان بوده؛ سخنانی که با برش‌های بدن حیوان در تصویر همخوانی و حکایت از آن دارد که غیر از کندن پوست، جدا کردن امعا و احشای حیوان نیز از جمله هدف های اصلی شکارچی بوده است.

بدین ترتیب به نظر می‌رسد پایین بودن میزان جرایم کشتار حیات وحش از یک‌سو و نا آگاهی افرادی که در نزدیکی زیستگاه حیات وحش به سر می‌برند از دیگر سو، مسبب اصلی فجایعی از این دست است که چه بسا به دلیل پنهان کردن بقایای حیوان بخشی از آنها هرگز مکشوف نمی‌شوند.

شاید اگر مسئولان عزم خود را برای دایر کردن آموزش های صحیح یا اتخاذ تمهیداتی چون گران کردن هزینه برای متخلفان از قوانین محیط زیستی و در نظر گرفتن جرایم سنگین برای کشتار حیات وحش جزم کنند، مجالی برای مقابله با فجایعی از این دست فراهم آید.