به پسری علاقمند هستم

یک نت ـ خدمت شما عرض شود که بهتر است هدف شما برای این دوستی مشخص باشد. اگر صرف دوستی باشد که در فرهنگ ما هیچ جایگاهی ندارد و شما نمی توانید تا آخر عمر بدون رضایت پدر و مادرتان ارتباط داشته باشید و تا الان هم این رابطه خالی از اشکال شرعی نیست و به هر حال یک هدف منطقی باید در این رابطه باشد و آن هم ازدواج است؛

که در غیر اینصورت اگر ادامه این ارتباط به ازدواج ختم شد، شما وارد یک ازدواج احساسی شده اید و آسیب هایی مانند سوءظن همیشگی و آشکار شدن شخصیت اصلی و... خواهید شد. و اگر به هر دلیلی رابطه خودتان را قطع کنید شما و ایشان شوک روانی خواهید گرفت و در زندگی آینده تان موفق نخواهید بود. اما متأسفانه وابستگی عاطفی که خاصیتش نشنیده گرفتن حرف عاقلانه است، مانع دیدن مشکلات روحی و نوسانات خلقی و شخصیت دوگانه طرف مقابل شما می باشد که حتی به درد دوستی هم نمی خورد. چون رفتارش با گفتارش بسیار از هم فاصله دارد به هر حال شما و ایشان زندگی عاقلانه ای نخواهید داشت و حتی بعد از رسیدن به همدیگر، وارد یک ازدوج احساسی خواهید شد؛

زیرا صرف احساس علاقه برای ازدواج کافی نیست و تعهد هم در کنار این علاقه باید باشد در حالیكه ایشان هیچ گونه تعهدی نسبت به شما ندارد و در حین ارتباط با شما با شخص دیگری هم در ارتباط است و کسی که تجربه روابط مختلف را دارد نمی تواند بعد از ازدواج هم، احساسات و وسوسه های خودش را کنترل کند و با تجربه اندک ناملایمت های طبیعی زندگی اقدام به ارتباط در خارج از چهارچوب خانواده خواهد گرفت.

بنابراین این رابطه زمانی شفاف خواهد شد که از ایشان بخواهید که اگر شما را دوست دارد اقدام به خواستگاری رسمی کند و شما هم با کنار گذاشتن موقتی احساسات و با تحقیقات کامل محلی صلاحیت ايشان براي ازدواج را عاقلانه بررسی کنید و برای اینکه مشکلاتی مانند بدبینی و... پیش نیاید قبل از ازدواج حتما با مشاور در ارتباط باشید.

در صورتی که ایشان از موعد مقرری که برای خواستگاری در نظر گرفته شد استفاده نکرد قاطعانه تصمیم به قطع این رابطه داشته باشید. اگر چه من می دانم که وابستگی شما مانع شنیدن حرف های من خواهد شد و شما نهایتاً کار خودتان را دنبال می کنید ولی تمام این مطالب براساس تجارب مشاوره ای و کلینیکی بنده بود.