نباید به رحمت خدا امید داشته باشم؟ آیا خدا از کسی کینه به دل می گیرد؟!

سلام من مدت ها پیش یک گناه هی کبیره رو انجام دادم که واقعا از ازنجامش پشیمون شدم و توبه کردم.ولی نمی دونم خدا توبمو قبول کرده یا نه.از خدا همیشه خواستم یک همسر خوب بهم بده ولی تا یک خواستگار برام میاد که می بینم پسر خوب و پاکیه نمی دونم چرا همه چی دست به دست هم می ده که نشه با خودم فکر می کنم چون من اون موقع گناه کردم شاید خدا توبمو قبول نکرده و نمی خواد بنده خوبشو نصیبم کنه می خواد یکی مثل خود قدیمم بهم بده.به نظرتون این فکر من درسته؟یعنی نباید به رحمت خدا امید داشته باشم؟

من «یا ستارالعیوب» خدا بهم ثابت شده چون گذاشت هیچ کس گناهامو بفهمه و ابروم بره ولی از این قضیه خیلی می ترسم که خدا نبخشیده باشم؟پس جه چوری می گن اگه توبه کنی خدا از گناه هات چشم پوشی می کنه؟پس چرا برای من این اتفاق ها میفته؟خواهش می کنم راهنمایم کنید این فکر داره دیونم می کنه

پاسخ:

با عرض سلام!‌ ممنون که "پایگاه رهروان ولایت" را برای رسیدن به پاسخ امین دانستید.

هر چه از رحمت و کرم خدا بگوییم کم گفتیم، اگر بگویم می‌بخشد، بخشش واژه‌ای است که یارای ادای تمام مطلب را ندراد! اگر بگویم از مادر مهربان‌تر است، مهر خدا کجا و مهر مادری کجا؟آفریده‌گاری است که از سر مهر و عطوفت و بخشش، بندگانش را آفریده تا آنان را کامل کند، نقصی در او راه ندارد تا بخواهد از کسی کینه به دل بگیرد!

یک کلام مخلص کلام، خودش در آیه‌ای از قرآن شریف می‌فرماید: إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَ يَغْفِرُ ما دُونَ ذلِكَ لِمَنْ يَشاء؛ خداوند (هرگز) شرک را نمى‏بخشد! و پايين‏تر از آن را براى هر كس (بخواهد و شايسته بداند) مى‏بخشد.(۱) مشرک آن کسی است که دل را به غیر او امیدوار می‌کند، ما که امیدی جز او نداریم، قطعاً‌ این آیه‌ی شریفه شامل حالمان می‌شود. ان‌شاءالله

اما مسائل و مشکلاتی را که در زندگی هر کسی (از شخص عابد و مطیع خدا گرفته تا بنده‌ی سراپا تقصیر) پیش می‌آید، نباید تماماً به حساب گناهانی گذاشت که از آن توبه کرده‌ایم؛

چراکه خودش می‌فرماید: وَ هُوَ الَّذي يَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبادِهِ وَ يَعْفُوا عَنِ السَّيِّئاتِ وَ يَعْلَمُ ما تَفْعَلُون؛ او كسى است كه توبه را از بندگانش مى‏پذيرد و بدی‌ها را مى‏بخشد، و آنچه را انجام مى ‏دهيد مى‏داند.(۲) خدایی که از تمام جزئیات اعمال بندگانش مطلع است، وقتی بنده‌ای با خلوص نیّت از کرده‌ی خود پشیمان می‌شود و تصمیم به جبران گذشته می‌گیرد، مورد مهر و رحمت خود قرار می‌دهد.

پس مشکلاتی که پیش می‌آید از کجا آب می‌خورد؟

قرآن در جواب می‌فرماید: وَ لَنَبْلُوَنَّكُمْ بِشَيْ‏ءٍ مِنَ الْخَوْفِ وَ الْجُوعِ وَ نَقْصٍ مِنَ الْأَمْوالِ وَ الْأَنْفُسِ وَ الثَّمَراتِ وَ بَشِّرِ الصَّابِرين؛ قطعاً همه شما را با چيزى از ترس، گرسنگى، و كاهش در مال‌ها و جان‌ها و ميوه‏ها، آزمايش مى‏كنيم و بشارت ده به استقامت‏كنندگان(۳) قطعا نارسایی‌هایی در زندگی همه وجود دارد، این نارسایی‌ها علت‌های مختلفی دارند؛

بعضی وقت‌ها برای این است که ما راه را اشتباه می‌رویم! توکّل و تکیه کردن به خدا و دعا کردن اصل قضیه است و مقدم بر هر چیزی است، اما برای رسیدن به موفقیت باید تلاش کرد، اینکه همه چیز دست به دست هم می‌دهد تا خواستگار خوب از دست می‌رود؛

شاید به‌خاطر کوتاهی و ندانستن راه و رسم صحیح در برخوردهای قبل از ازدواج است، به‌عنوان مثال وقتی همه چیز خوب پیش می‌رود، تحقیق‌ها مثبت است، مشورت با اهل‌اش انجام شده و نتایج آزمایش وصلتی خوب را نوید می‌دهد، به یکباره یکی از طرفین رو به استخاره می‌آورد و با بد آمدن استخاره همه چیز خراب می‌شود!! استخاره برای سرگردانی است نه زمانی که همه چیز خوب پیش می‌رود و تردیدی در کار وجود ندارد.

غرض اینکه به کار خود بیندیشیم که کجای کار ایراد دارد، اگر گیری در کار وجود دارد با توکل به خدا بر طرف کنیم و مقیاس کار را قرآن و فرمایشات اهل‌بیت «علیهم‌السلام» قرار دهیم که کارگشاست.

با آرزوی قبولی طاعات و عبادات

همواره موفق و پیروز باشید.

پی‌نوشت:1. نساء/482. شوری/253. بقره/

منبع:www.jonbeshnet.ir