آنچه دیگران می خوانند:
یک نت ـ چگونه می‌توان باور کرد، ادیسون یا اشخاص دیگری همچون «پاستور» که با کشف میکروب، میلیون‌ها انسان را از خطر مرگ رهائی بخشید و ده‌ها مانند او همه به قعر جهنم فرستاده شوند، به حکم اینکه فرضاً ایمان نداشتند، ولی افرادی که در عمرشان هیچ کار چشم گیری در راه خدمت به انسان‌ها انجام نداده‌اند جایشان در دل بهشت باشد؟
آیا شفاعت شامل غیر مسلمانان می شود؟
پاسخ:
باید بین دو مفهوم حقانیت و نجات تمایز قائل شد. خداوند در قرآن، حقانیت را از آن اسلام می داند (ان الدین عندالله الاسلام) ولی با این حال، عده ای دیگر از سایر ادیان و مکاتب را هم در زمره اهل نجات برشمرده است.
اول: از نظر قرآن کریم آتش جهنم برای دو گروه مقرر گردیده است:
گروهی که نه ایمان آورده و نه عمل صالح کرده و گروهی که با وجود ایمان، اعمال خیر و صالحی انجام نداده است.
گروه دوم با آنکه اهل ایمان هستند ولی مجرم بشمار می آیند (طباطبایی، ج 1، ص 25)
بنابراین مومنینی که دارای عمل صالح نیستند گر چه دین حق دارند ولی شایسته جهنم هستند مگر آنکه شفاعتی شامل حال آنها شود و به برکت ایمان و اعتقاد از آتش نجات یابند.
دوم: پیروان هر دین آسمانی تا قبل از آمدن شریعت بعد- اگر طبق دین خود عمل کرده باشند-، بهشتی خواهند بود، لکن پس از بعثت رسول الله (ص) تنها دین مقبول درگاه الهی، اسلام واقعی است که در مکتب اهل بیت، تجلی یافته است.
البته از قرآن و روایات اسلامی استفاده می شود که کسانی که به خدا و روز قیامت ایمان دارند حسابشان با خداست و نباید غمگین باشند. (از جمله بقره/62)
همچنین مستضعفین؛ یعنی کسانی که توان دست یابی به راهنما را نداشته و امکان مهاجرت به سایر بلاد و ... را نیز نداشته اند، لکن طبق فطرت خود "انسان" زیسته اند، از رحمت الهی برخوردار خواهند شد.
مستضعفین، علاوه بر جاهلان قاصر، افراد نابالغ (که قبل از بلوغ و تکلیف از دنیا می روند) و نیز دیوانگان و ... را نیز شامل می شود.
پس تنها کسانی که با عناد ورزی و لجاجت، بعد از شناختن حق، آن را نمی پذیرند و همچنین کسانی که در شناخت حقیقت تساهل به خرج داده و مقصر شناخته شوند، اهل نجات نیستند، مگر آنکه توبه کنند. اما بسیاری از انسان ها که قاصر بوده و عنود نیستند با لطف و رحمت الهی، اهل نجات هستند.
نتیجه : قضاوت کردن در این مورد که چه کسانی مشمول شفاعت می شوند یا نمی شوند از عهده بشر خارج است و به خدا واگذار شده است.