جديدترين گفتگوي بنيامين در مورد مرتضي پاشايي

تاریخ انتشار: 1393/09/01 - 22:20

بنیامین: من و بارانا در خانه فقط مرتضی پاشایی گوش می دادیم/در کنسرتم مرتضی چند برابر ستاره‌ اول سینمای ایران تشویق شد

جديدترين گفتگوي بنيامين در مورد مرتضي پاشايي

یک نت ـ با بنیامین تماس گرفتم تا از او برای گزارشی درباره مرتضی پاشایی اطلاعاتی بگیرم. یادم می‌آید به دلیل پیشنهاد او بود که کارهای مرتضی پاشایی را گوش دادم. آن زمان می‌گفت ملودی‌هایش بی‌نظیر است.

با بنیامین تماس گرفتم تا از او برای گزارشی درباره مرتضی پاشایی اطلاعاتی بگیرم. یادم می‌آید به دلیل پیشنهاد او بود که کارهای مرتضی پاشایی را گوش دادم. آن زمان می‌گفت ملودی‌هایش بی‌نظیر است.

تغییر مدولاسیونش در قطعات عالی و احساساتش در قطعات آشکار است. می‌گفت مطمئنم جایش را پیدا می‌کند. برای حضورش در آلبوم تصویری دالبی سراند شرط گذاشته بود که اگر پاشایی باشد، من هم هستم؛ بدون اینکه او را دیده باشد یا رفاقتی با او داشته باشد. بنیامین هیچوقت کاری را بی‌دلیل انجام نمی‌دهد. می‌خواستم ببینم در پاشایی چه دیده بوده؟ بنیامین یک سالیست که با جایی مصاحبه نکرده اما به من گفت فقط به عشق مرتضی پاشایی جواب سوالاتت را می‌‌دهم. وقتی با بنیامین حرف می‌زدیم به پیشنهاد خودش دیدیم چه خوب است اگر صحبت‌هایش را در این قالب که می‌بینید، تنظیم کنم تا او باشد و مرتضی پاشایی و علاقه‌‌مندانش و البته آنها که می‌گویند مردم ما مرده پرستند.

****

زمانی که به من پیشنهاد شد در اولین آلبوم تصویری دالبی سراند مشارکت کنم و یک کلیپ در این آلبوم داشته باشم، به دست‌اندرکاران آلبوم پیشنهاد کردم که حتما در این آلبوم، از مرتضی پاشایی هم کار داشته باشند در یک مقطعی که کار جدی شد، شرطم برای حضور در این آلبوم، حضور مرتضی پاشایی بود. عوامل تهیه آلبوم هم با او تماس گرفته بودند و داستان را به او گفته بودند. همان روز به من پیامک داد که پاشایی‌ام. زنگ زدم و با هم صحبت کردیم. از من به خاطر این پیشنهاد تشکر کرد که گفتم به خاطر موقعیت خودم و اینکه کارجدی‌تر باشد و مردم‌پسندتر، این پیشنهاد را طرح کردم و از او تشکر کردم که وارد این پروژه شد. اولین صحبت‌مان کوتاه بود اما عمیق.

***

در میان آشنایانمان خانمی هست که سلیقه موسیقایی‌اش را می‌شناسم سال 89 بود به من گفت که کارهای مرتضی پاشایی را شنیده‌ای؟ آن زمان نمی‌شناختمش ولی گشتم دنبال کارهایش تا ببینم چیست که این آشنای ما را جذب کرده است. دیدم با بقیه کارهای مرسوم و جریان‌های سال‌های اخیر موسیقی پاپ ما متفاوت است. مثلا قطعه «نفس» را خودم بیش از هزار بار گوش دادم. خیلی جذاب بود. به همین دلیل هم پیشنهاد کردم که مرتضی حتما در آلبوم تصویری پاپ حضور داشته باشد و در کلیپ هفته عشق در این آلبوم هم در ابتدای کار و در هیاهوی خیابان، بخش‌هایی از 3 قطعه به گوش می‌رسند که هر کدام داستان خودش را دارد؛ یکی قطعه سهراب پاکزاد است که نیما وارسته آن را تنظیم کرده بود. یکی قطعه «دوستت دارم لبالب» مازیار فلاحی است و دیگری همین قطعه «نفس» مرتضی پاشایی داستان انتخاب این آهنگ این بود که ما در منزل این آهنگ را خیلی گوش می‌دادیم و نفس جزو معدود آهنگ‌هایی است که بارانا همیشه گوش می‌کند.

***

برای اتفاقی که سال گذشته برای من افتاد خیلی‌ها محبت کردند و قطعه‌ای ساختند. همه اینها مرا خوشحال می‌کرد؛ چه کوچک و چه بزرگ. چه از طرف آشناها و چه ناشناس‌ها. اما قطعه بغض که مرتضی به من تقدیم کرد، علاوه بر این قضیه، از زاویه دیگری هم برایم دلپذیر بود. از نگاه حرفه‌ای کار خیلی خوشم آمد. زمانی که التهابات فروکش کرد و کمی فضا آرام‌تر شد، به این قطعات مختلف گوش می‌کردم و وقتی به بغض می‌رسیدم، کیف می‌کردم.

***

مرتضی داشت اوج می‌گرفت. من هم کنسرت و هیچ‌ فعالیتی دیگری نداشتم. بعد از انتشار آلبوم جدیدم، پیام تبریکی از مرتضی داشتم. تشکر کردم از توجه و محبتش. چند روز قبل از کنسرت 8 و 9 اردیبهشت تماس گرفتم بیایم کنسرتت، فهمیدم دوباره دارد محبت می‌کند شبی که مرتضی در کنسرت حضور داشت، ستاره‌های حوزه‌های مختلف هنری هم حضور داشتند اما تشویق و جیغ‌ها برای مرتضی پاشایی از سوی مردم چند مردم چند برابر تشویق ستاره اول سینمای ایران بود. تعجب می‌کنم که امروز بعضی‌ها می‌گویند مردم ما مرده‌پرست‌اند. مرتضی همان زمان هم خیلی محبوب بود. حتی خیلی‌ها نمی‌دانستند او بیمار است، آن شب آمد پشت صحنه کنسرت و با م عکس گرفتیم. شب هم چند تا پیامک‌ به هم زدیم، یکی دو روز پیش که سر زدم به پیامک‌های مبادله شده با مرتضی، یاد آن شب افتادم. ما شاید مجموعا ده پانزده پیامک به هم زده باشیم. تعدادشان کم است اما عمیق‌اند یادم می‌آید روز بازی ایران و برزیل اول رفتم کنسرت مرتضی پاشایی و بعد خود را رساندم ورزشگاه 12 هزار نفری حتی، با هم قرار گذاشتیم که کنسرت مشترکی در آمریکا و کانادا داشته باشیم. صحبتش را کردیم و قرارش را گذاشتیم.

***

آخرین برنامه مشترک‌مان، 12 مهر بود که در تالار وزارت کشور یک برنامه خیریه داشتیم. وقتی برنامه‌های این کنستر‌ها را اعلام کردند، مشخص شد که من و مرتضی یک شب برنامه داریم. قرار بود رضا گلزار هم به برنامه‌اش بیاید و این اتفاق هم افتاد و روی صحنه هم رفتند و یک قطعه با هم خواندند. وقتی اجرایش تمام شد و داشت می‌رفت بیرون سالن، من هم داشتم وارد سالن می‌شدم که وسط راهرو همدیگر را دیدیم و یک مشت به دست هم زدیم.

***

شاید بیماری‌اش در موقعیتش تاثیر داشته اما نه به این مفهوم که مردم دیدشان تغییر کند، این یک خطای هاله‌ای است. برای خیلی از چهره‌های مطرح جامعه اتفاقات مختلفی می‌افتد که مردم با عطوفت و مهربانی از آنها رد می‌شوند. گیر نمی‌کنند داستان این است که مردم گرفتار ادبیات گفتاری و ملودی‌های مرتضی پاشایی شدند. این بیماری به عقیده من روی خود مرتضی تاثیر داشته زمانی که احتمالا بالایی برای مرگ زود هنگامش داد، توانست خودش، ذهنش و شخصیتش را منسجم کند. به اعتقاد من، شخصیت مرتضی و استعدادش و هر آنچه خودش دارد، درباره این اتفاق خوب حول و حوش محبوبیت او موثرترین است به علاوه، داستان موسیقی پاپ هم مقوله متفاوتی است مردم به این سبک موسیقی علاقه ویژه‌ای دارند. این مساله مختص ایران هم نیست پس مرتضی و موسیقی پاپ هم خیلی در این موقعیت ویژه اهمیت داشتند مساله سوم هم داستان مرتضی و موسیقی پاپ و اشعار عاشقانه‌ای است که او در آثارش داشت. او معمولا رویکرد مثبتی به اوضاع دارد و غالبا فضاهایش عاشقانه است، حتی اگر موضوع متفاوت باشد، او حتی در موضوعات اجتماعی و آسمانی هم این رویکرد مثبت و عاشقانه را حفظ می‌کند. «مرتضی به علاوه عشق به علاوه موسیقی پاپ»، این کلید حل داستان محبوبیت اوست. او ضد عشق نخواند. تناقض نداشت، کارش تر و تمیز بود. آثارش را با نگاه اصولی و کاربردی روایت کرد.

***

جمعه شب آقای سیدجواد هاشمی و پیمان عیسی‌زاده با من تماس گرفتند و از من سئوال کردند آمادگی دارم که روز یکشنبه در مراسم تشییع پیکر مرتضی بخوانم؟ گفتم قطعا. من هم روز یکشنبه رفتم روی سن و نگاهی به اطراف انداختم و ناگهان ترانه مرد تنهای فرهاد را خواندم. با صدای بی‌صدا/ مث یک کوه بلند/ مث یه خواب کوتاه/یه مرد بود یه مرد/ شب با آغوش سیاه...

***

بعد غزلی از فرید احمدی را خواندم/ عجب روی سیاهی بود، گم کردم صدایت را/ ندیدم بعد از آن دیگر طلوع شانه‌هایت را/ دو چشمانت و ماهی بود در تنگ خیال من/ ولی آخر گریزاندی دو ماهی رهایت را/ چه بی‌تابانه خود را از تو پر می‌‌خواستم اما/ نگاهم هر کجا گردید، خالی دید جایت را/ مسافر در غیاب تو، حضورت گرم‌تر می‌شد/ مروری داشتم هر روز، داغ ماجرایت را/ و شاید دستهاشان تشنه‌تر بود از نگاه من/سراب جاده‌ها بردند خودم رد پایت را/ بعدش خواندم «یکی هست» و مردم ادامه دادند و....

***

اثر بزرگ بیماری مرتضی نه بر مردم و علاقه‌مندانش که روی خود مرتضی بود. این بیماری در انفجار مرتضی موثر بود. مردم یا نمی‌دانستند که بیمار است یا بیماری‌اش خطرناک است یا شک داشتند. یعنی فکر نمی‌‌کردند که غلظتش این قدر زیاد است. ما خودش که می‌دانست. در این شرایط اطرافیان هم دوست ندارند که بگویند اوضاع رو به راه نیست تا روحیه بیمار حفظ شود و مبارزه کند. اما این مساله تاثیرش را روی کارهای مرتضی گذاشت. مردم می‌دیدند که ترانه‌های مرتضی خلوتشان را روایت می‌کند. با ذهن و دلشان ارتباط برقرار می‌کند. مرتضی آخر خط را می‌دید و می‌خواست با سرعت بیشتری و بدون سانسور همه حرف‌هایش را بزند. او دیگر ابایی نداشت که همه چیز را بگوید. به همین دلیل فکر می‌کنم بیماری‌اش جزو اولویت‌های آخر استقبال مردم از اوست. یک هنرمند در سنی که باورش نمی‌شود دارد می‌رود. آهنگ‌هایی می‌خواند که نمی‌توان به راحتی از هیچ یک از آنها عبور کرد. او در این قطعات ساده چیزهای ساده‌ای نمی‌گوید باید با دقت بیشتری کارهایش را گوش کنید. نکته اینجاست که نگاهش مثبت است.

افزودن دیدگاه جدید

متن ساده