چرا ائمه اطهار از قدرت غيبی و کراماتشون برای نابودی دشمنان استفاده نکردند؟

یک نت ـ دین و اندیشه, اعتقادی, ختم سوره فیل برای نابودی دشمن, دعای نابودی سریع دشمن, دعای پریشانی دشمن, دعای مرگ زودرس دشمن, دعای رسوایی دشمن, آیه الکرسی برای دفع دشمن, دعا برای پیروزی بر دشمن, دعای تسلیم شدن دشمن, قدرت غيبی, چرا ائمه اطهار از قدرت غيبی و کراماتشون برای نابودی دشمنان استفاده نکردند؟
چرا ائمه اطهار از قدرت غيبی و کراماتشون برای نابودی دشمنان استفاده نکردند؟

یک نت ـ سوال: چرا ائمه اطهار از قدرت غيبی و کراماتشون برای نابودی دشمنان (بنی اميه و بنی عباس) استفاده نکردند؟

 

 پاسخ : هر چند امامان(ع) از امدادهای الهی برخوردار بوده اند، اما جز به ضرورت از آن استفاده نم كردند و بنابراين بوده كه به صورت عالي و طبيعي، امور را حل و فصل نمايند،
به عنوان نمونه ومثال در جريان واقعه كربلا با وجود اعلام آمادگی فرشتگان و جنيان، حضرت به خاطر مصالحی آن را نپذيرفتند. امام صادق(ع) می فرمايد: چهار هزار فرشته به زمين آمدند تا همراه با امام حسين(ع) جهاد كنند اما حضرت به آنها اجازة جنگ نداد.[1]

دليل عدم پذيرش حضرت از امدادهاي غيبی، گشودن باب امتحان بين مردم و اتمام حجت و درس شهادت و ايثار به شيعيان و بيمه كردن اسلام برای هميشه بوده.

 اگر صحنه عاشورا به وقوع نمی پيوست، چهرة افرادی چون شمر و يزيد و عمر سعد پديدار نمی گرديد، از طرفی جوهرة شخصيتی افرادي چون: حبيب بن مظاهر و مسلم بن عوسجه بر ملا نمی شد.

 تقدير الهی بر اين تعلق گرفته بود كه آيين محمدی(ص) با خون حسين و يارانش جاودانه گردد و باقی بماند: حسين منی و أنا مِن حسين ناظر به اين معنی است و امام حسين(ع) راضی به قضا و قدر الهی و تسليم امر پروردگار است و همان را در جريان كربلا به فعليت در آورد.

بايد توجه داشت  قدرت وِلايی حضرت كم تر از نيروی فرشتگان و جنيان نيست. حضرت می توانست با اذن پروردگار و با يك اشاره و با استفاده از ولايت تكوينی، به آسانی بر دشمن پيروز گردد، اما تقدير چيز ديگر بود.

امام صادق(ع) فرمود: وقتی امام حسين(ع) از مدينه بيرون رفت، بسياری از ملائكه با وسائل جنگی خدمت حضرت آمدند و سلام كردند و گفتند: ای حجت خدا بر جميع خلايق، بعد از جدّ و پدر و برادر خود. حق تعالی توسط ما جدّ تو را در موارد بسيار ياری كرد. اكنون ما را به ياری تو فرستاده است.

حضرت فرمود: وعده گاه ما و شما موضعی است كه حق تعالی براي شهادت و دفن من مقرر فرموده و آن كربلا است.

در ادامه در روايت آمده است: جنيان به خدمت حضرت رسيدند و گفتند: اي سيد و بزرگ ما، ما شيعيان و ياروان توييم. آن چه خواهی بفرما تا اطاعت كنيم و اگر بفرمايی،جميع دشمنان تو را در همين ساعت هلاك كنيم، بي آن كه متحمل رنج شوی.

حضرت با اشاره به آيه ای از قرآن كه مسئلة مرگ و حتمی بودن آن را مطرح كرده فرمود: اگر توقف نمايم و بيرون نروم، خداوند اين خلق را به چه چيز امتحان خواهد كرد؟ جنيان گفتند: اي حبيب خدا، اگر نه آن بود كه اطاعت امر تو واجب و مخالفت تو حرام است، جميع دشمنانت را پيش از آن كه به تو برسند می كشتيم.

حضرت فرمود: به خدا سوگند،قدرت ما بر ايشان از قدرت شما بيشتر است، ولی می خواهيم حجت خدا را بر خلق تمام كنيم.[2]

امام حسين(ع) در پاسخ به پيشنهاد عبدالله بن جعفر در انصراف از هجرت به عراق فرمود: در رؤيا پيامبر خدا را ديده ام و به من فرمان داده همين كار را انجام دهم. شايسته همين است كه بروم.[3]

[1]بحارالانوار، ج 45، ص 220.
[2]بحارالانوار، ج 44، ص 331؛ منتهي الامال، ص 300.
[3]ابومخنف، وقعه الطف، ص 156.

امتیاز: 
هنوز رایی ثبت نشده