آیا بیماری روحی و روانی یا افسردگی در اون دنیا هم باهاش خواهند بود؟

یک نت ـ سوال: اگر کسی بیماری روحی و روانی یا افسردگی داشته باشه در اون دنیا هم اینا باهاش خواهد بود یا نه درمان خواهد شد؟

 پاسخ: گاهی انسان در بیماری روانی خود مقصر بوده است یعنی فردی بوده مثلا این قدر در کار مردم تجسس کرده و یا به مردم بدبین بوده که این عمل اختیاری اش برای او شده یک عادت و به عبارت دیگر شده یک بیماری  و از این قبیل بیماری های روحی .

این فرد که خود موثر در این حالت روحی بوده و به عبارت دیگر این بیماری روحی دستاورد عملکرد بد چندین ساله او بوده بعد از مرگ و در برزخ و حتی قیامت به صورت عینی و عملی در خواهد آمد و این فرد با آن صورت تجسم یافته عمل خود باید برزخ و قیامت خود را بگذراند و این می شود عامل عذاب او.(مانند کسی که با یک سوء اختیار گرفتار بیماری جسمی شده باشد مثلا کسی که اهل شرب خمر است بعد از چند سال دچار بیماری های کبدی و کلیوی می شود) مگر این که در دنیا از آن عمل توبه کرده باشد و مورد آمرزش الهی قرار گرفته باشد که در بخش دوم به آن خواهیم پرداخت.

اما اگر کسی به علت های غیر اختیاری دچار حالت روحی و یا بیماری خاصی (چه جسمی و چه روحی) شد این فرد نه تنها این بیماری بعد از مرگ از او رخت بر می بندد و این فرد با روحی سالم از این بیماری و جسمی بَری شده از آن وارد برزخ و دنیا می شود بلکه این صبر بر این بیماری موجب ترفیع درجه او ثواب اخروی او می گردد.

بنابراین با مرگ بیماری های انسان تمام می شود چرا که این بیماری ها از عوارض جسم است و آنچه که همراه انسان می ماند و در برزخ و قیامت بروز و ظهور می یابد خصلت های پسندیده و ناپسندی است که انسان با اراده خود آن را برای خود کسب کرده است «ان لیس للانسان الا ما سعی» و با مرگ که جسم انسان و بیماری های آن در قبر گذاشته می شود روح انسان در بدن برزخی ادامه مسیر می دهد با آن خصلت هایی که خود آن را کسب کرده است. چه بسا انسان در قالب دنیایی سالم باشد ولی عملکرد او به گونه ای باشد که در بدن اخروی او نقصی ایجاد می کند که قرآن به این حقیقت اشاره می کند:

وَمَنْ كَانَ فِي هَذِهِ أَعْمَى فَهُوَ فِي الْآخِرَةِ أَعْمَى وَأَضَلُّ سَبِيلًا ﴿۷۲﴾

که هر کس چشم دلش از حقایق کور باشد در آخرت کور محشور می شود هر چند در دنیا ظاهرا بینا بوده است.

اما باید دانست که صبر بر بیماریها (چه جسمی چه روحی) اجر بسیاری دارد و باعث ترقی انسان در آخرت می شود چرا که هربار مریضی و درد و رنجی که یک شخص در این دنیا متحمل می شود باعث نزول و فروکش کردن گناهان و عقوبت اخروی شخص در آن دنیا می شود البته کاهش عذاب و گناه در آخرت دارای شروطی است، اولا: شخص مریض و دارای درد و رنج، صبر و تحمل بر درد را داشته باشد چون انسانی که صبور نباشد اجر خود را تاحدودی در این دنیا ضایع کرده، ثانیا: بر مصیبتهای وارده و مریضی که شخص مبتلا به آن شده با وجود همه سختیهایی که دارد، راضی به رضای خداوند تبارک و تعالی باشد، چرا که خیلی از اوقات انسان از خیری که به او می رسد خبر ندارد، بیماری هم خیر بر افراد می باشد بخاطر همین است که باعث ترقی انسانها می شود.

«إِنَّ فِی الْجَنَّةِ مَنْزِلَةً لَا یبْلُغُهَا عَبْدٌ إِلَّا بِالِابْتِلَاءِ فِی جَسَدِه» [3] ؛‌ در بهشت جایگاهی هست که هیچ بنده‌ای به آن نمی‌رسد مگر در اثر مبتلا شدن بدنش (به بیماری).

بدیهی است کسی به چنین جایگاهی می‌رسد که در بیماری خود صبر کرده باشد و زبان به کفران نعمت نگشوده باشد
پس بسیار مهم است که در هنگام مواجهه با مریضی‌ها مأیوس نشویم بلکه با یاد خدا و توبه و صبر سعادت ابدی را برای خود رقم بزنیم.