مشاوره امام علی در حمله به ایران

یک نت ـ در فتوحات اگر برگزیدگان صحابه شرکت نمی‌جستند برای دین فرجام بدتری ‌داشت و برای مسلمانان ایجاد شرّ بیشتری می‌کرد
 امام علی

یک نت ـ شبهه: از نظر مسلمانان علی (ع) امام منصوب از جانب خدا و عالم به غیب و پاک و مطهر و معصوم است.

اما همین فرد به عمر و ابوبکر برای حمله به ایران به ادعای خود شیعه مشاوره میدهد، و یاران خود چون سلمان را به همراه او می فرستد.
حال یا علی (ع) عالم به غیب نیست و از عواقب این جنگ خبر نداشت (ان همه کشتار و تجاوز به زنان و ... حتی اگر بگوییم نه به ان وسعت اما بالاخره جنایاتی رخ داده)، که پس این قبیل نظریات شیعه در باب علم ائمه و اگاهی از غیب غلو است و یا او هم چون دیگران جنگجویی قدرت طلب است که این جنایات در برابر کشورگشایی و فتوح برایش هیچ است.

پیش از این شنیده ایم که میگویند علی (ع) با جنگ با ایران مخالف بود و برای جلوگیری از خشونت سلمان را همراه کرد و به خلفا مشاوره داد. اما جای پرسش است که خلیفه وقت که به اعتراض و مخالفت علی (ع) با جنگ وقعی ننهاد چه شد که پس به حضور یاران علی (ع) و مشاوره های او گردن نهاد!

اندکی بیندیشیم!!!

پاسخ:

با توجه به گستردگی کمّی فتوحات در سرزمین‌های فتح شده‌، حضور اصحاب علی (ع) که همگی آنها از اصحاب برجسته‌ آن حضرت از جهت تقوا و دانش به‌شمار می‌آمدند
و حتی بعضی از آنان هم‌، مانند حجر بن عدی از قاریان قرآن بودند،

می‌توانست از جنبه‌ی به اصطلاح "تغلّبی‌" فتوحات‌، (فتح با شمشیر) بکاهد
و تا حدّی آن را صبغة "قلبی‌و ایمانی‌" (عرضه اسلام از طریق‌اقناع و هدایت خلق‌) دهد.

به تعبیر دیگر، چون زعامت جامعه اسلامی در دست غاصبان حق حضرت بود
و فتح بلاد به آن کمیّت و کیفیّتی که اگر امیرالمؤمنین‌ «ع» سردمدار مسلمانان‌ بود، صورت نمی‌گرفت و حضور شخص علی (ع) نیز در فتوحات محذور داشت‌.
 

از این‌ رو شرکت اصحاب علی (ع) در نبردهای این دوران و ترویج و تبلیغ احکام دین به‌وسیله آنان می‌توانست تا اندازه‌ای خلأها و کاستی‌های کارهای ‌تبلیغی و فرهنگی‌ فتوحات را جبران
و فتح قلب‌ها تا حدودی فتح با شمشیر را همراهی کند.

چنان‌که یکی‌از محققان دراین باره می‌نویسد:
در فتوحات اگر برگزیدگان صحابه شرکت نمی‌جستند برای دین فرجام بدتری ‌داشت و برای مسلمانان ایجاد شرّ بیشتری می‌کرد؛
اما مشارکت این گروه‌، در بعضی موارد زمینه ای‌ را فراهم‌ ساخت تا بسیاری از غیرعرب ‌ها با تعالیم و آموزه‌های اسلام آشنا شوند .

عدم پذیرش منصب فرماندهی جنگ توسط امام‌ علی علیه السلام

عثمان مى گفت اگر خلیفه شخصا به نبرد بود ، ممکن است عرب از اسلام برگشته و مرتد شوند و بهتر است فردى متبحر و با تجربه در مسائل جنگى را بدین سمت منصوب نماید.

آنگاه عثمان امام على را پیشنهاد کرد و خلیفه نیز از عثمان خواست تا او را بدین کار راغب نماید، عثمان با على مذاکره کرد ولى حضرت نپذیرفت.
(مروج الذهب و معادن الجوهر، مسعودى، مصر، مطبعة البیهة المصریه [1346 ق] ج 2، ص 318 و 319.)

 

امتیاز: 
هنوز رایی ثبت نشده