آنچه دیگران می خوانند:
یک نت ـ گاف عجیب روزنامه شرق دراتهام به شهرداری
لوران فابیوس؛ نخست وزیر فرانسه، عامل انتقال خونهای آلوده به ایران درسال ۶۱ که هیچگاه به خاطر این جنایت از ایران عذرخواهی نکرده و کشورش نیز به خاطر ابتلای صدها ایرانی به ایدز و هپاتیت غرامتی پرداخت نکرده بود، اکنون در راه ایران بود و همین کافی بود تا اعتراضات زیادی نسبت به این اقدام وزارت امورخارجه به راه بیفتد.
طبق معمول در فضای مجازی این اعتراضات با انتشار پیامها وهمچنین طرح های گرافیکی با موضوع عاملیت فابیوس در انتقال خونهای آلوده، نقش پررنگی داشت.
دراین بین، نوید نامور؛ فیلمسازجوان، که قرار بود فیلم مستند خود را با نام «چندقطره خون» در برنامه ای به اسم«فرش قرمز» در فرهنگسرای انقلاب به نمایش درآورد، با ممانعت نهادهای مسئول مواجه شد. اگرچه پخش این مستند لغو شد اما پوستر مذکور که فابیوس را در حال پیاده شدن از هواپیما بر روی خونهایی که شکل فرش قرمز به خود گرفته بودند نشان میداد به سرعت در فضای مجازی منتشر شد.
حالا و درحالی که سفر فابیوس به تهران انجام شده است، روزنامه شرق در شماره هشتم مردادماه خود در یک مطلب کاملا جعلی ادعا می کند که شهرداری در اقدامی متضاد با تصمیمات دولت اقدام به نصب بیلبوردهای فرش قرمز در سطح شهر کرده است! و به این خاطر به شدت به شهرداری می تازد. از آن طرف صادق زیباکلام هم که این روزها برای هرموضوعی دست به قلم نامه نویسی می شود،در نامه ای به محمدباقر قالیباف، وی را به تکاپوی انتخاباتی با نصب بیلبوردهای فرش قرمز متهم می کند. درحالی که در هیچ کجای شهر تهران وحتی در هیچ کجای ایران، هرگز اینچنین بیلبوردی به نمایش درنیامد!
درادامه مطلب روزنامه همشهری با تیتر «بیلبورد گیت» را دراین زمینه بخوانید:
«حتی یک پوستر هم برای برنامه نمایش مستند «چند قطره خون» چاپ نشده و ادعای نصب بیلبوردهای موسوم به فرش قرمز در خیابان‌های تهران، بیش و پیش از آنکه عجیب باشد، خنده‌دار است!»
این پاسخ مدیران سازمان فرهنگی هنری شهرداری تهران و فرهنگسرای انقلاب به گزارش یكی از رسانه‌های صبح ایران است كه روز پنجشنبه عكس یك خود را به یك طرح گرافیكی موجود در فضای مجازی اختصاص داده و به بهانه آن با شهرداری تهران تسویه حساب سیاسی كرده بود.
به گزارش همشهری، گزارش صفحه ۳ آن روزنامه با تیتر و روتیتر «نصب بیلبورد علیه مهمان رسمی كشور در خیابان‌های تهران؛ شهرداری مشغول كار است» آغاز می‌شود و با این جمله‌ها ادامه می‌یابد: این روزها شهروندانی كه در ترافیك و گرمای تهران از شیشه تاكسی یا در پیاده‌روها خیابان را نظاره می‌كنند، بنری چند متری نظرشان را به‌خود جلب می‌كرد... فارغ از ایراد شكلی این گزارش شگفت‌انگیز، آنچه بیش از همه جلب توجه می‌كند نتیجه‌هایی است كه خبرنگار محترم از این گزاره به‌دست آورده و آن را به سراسر متن خود تعمیم داده است؛ آن هم بدون اینكه حتی به یك مورد از این «بیلبوردها» و مكان نصب آنها اشاره كند.
كدام فیلم، كدام بیلبورد؟
عبدالمطهر محمدخانی رئیس فرهنگسرای انقلاب شگفتی خود را از خواندن این گزارش پنهان نمی‌كند و با اشاره به برنامه نمایش مستند چند قطره خون همزمان با ورود وزیر امور خارجه فرانسه به تهران، به همشهری می‌گوید: قصد ما از اجرای این برنامه بازخوانی پرونده فروش فرآورده‌های خونی آلوده به ایران در دهه۶۰ توسط دولت فرانسه بود. ضمن اینكه فیلم مجوز نمایش از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دارد و قرار نبود كاری غیرقانونی انجام شود. هر چند، نمایندگان برخی نهادهای قانونی صبح روز چهارشنبه با مراجعه به فرهنگسرای انقلاب، خواستار منتفی شدن نمایش فیلم شدند.
تكتم نجفی‌منش مدیر روابط عمومی فرهنگسرای انقلاب، دیگر چهره‌ای است كه از حدود ۱۰روز پیش درگیر برنامه‌ریزی برای نمایش مستند چند قطره خون بوده است. او در این‌باره می‌گوید: برخلاف تمام برنامه‌های مشابه، ما برای این برنامه حتی یك پوستر كوچك هم چاپ نكردیم و آنچه به‌عنوان بیلبورد معرفی شده، یك طرح گرافیكی است كه صرفا در فضای مجازی دست به‌دست می‌شد. جالب اینكه بیلبورد مقابل فرهنگسرا هم هیچ نشانی از برنامه روز چهارشنبه نداشت و اصلا قرار نبود در فرهنگسرای انقلاب غیراز نمایش یك فیلم ساده برای حدود ۱۰۰ نفر اتفاقی دیگر بیفتد .
ماهیگیری از آب گل‌آلود بیلبورد
اندكی پس از انتشار این گزارش مجعول كه بخش اعظم آن به بیلبوردها و نقاشی‌های خیابانی چند سال اخیر اختصاص داشت، برخی رسانه‌ها زنجیروار همان متن را روی خروجی فرستادند و به این بهانه كه شهرداری نهادی خدماتی است و آن را با سیاست كاری نیست، از این نمد كلاهی پشمین برای خود دوختند. شاید كسی نبود به این رسانه‌ها یادآوری كند كه شهرداری تهران بازوهایی فرهنگی و اجتماعی برای خود دارد و اگر یك فرهنگسرا نتواند برنامه نمایش فیلم برگزار كند، چه كاركردی برای آن می‌توان متصور شد؟
ناگهان یك نامه سرگشاده دیگر
از همه اینها عبرت‌آموزتر، نامه سرگشاده یك استاد دانشگاه ركورددار نگارش نامه‌های سرگشاده است كه انتقادهای سیاسی خود را از شهردار تهران به همان گزارش مجعول مستند كرد و در متن نامه خود تا توانست محمدباقر قالیباف را به بهانه ندانستن ماجرای خونهای آلوده و هزینه كردن بودجه شهروندان برای سیاست‌های تبلیغاتی و انتخاباتی، حسابی نواخت؛ نامه‌ای كه خیلی زود مستند رسانه‌های ضدانقلاب اروپایی و آمریكایی برای تسویه حساب با انقلاب شد. تلاش‌های خبرنگار همشهری برای یافتن جواب این پرسش كه استاد دانشگاه پوستر مورد نظر را كجا دیده به ثمر نرسید و وی تماس‌های پیاپی ما را بی‌پاسخ گذاشت.
قصد ما مخالفت نیست، فقط یادآوری می‌كنیم
کارگردان مستند «چند قطره خون» درباره نمایش این فیلم در فرهنگسرای انقلاب به نسیم گفت: ما اصلا قصد بازی سیاسی نداشتیم و تنها می‌خواستیم بین اهالی رسانه و ما نشست صمیمی برگزار شود. ضمن اینكه قصد مخالفت با گروه مذاکره‌کننده را نداشتیم و نداریم. پرونده خونهای آلوده به راحتی قابل حل است و قربانیان می‌توانند به حق خود برسند. ما دوست داریم نسخه این مستند به دست فابیوس برسد؛ چرا که هم وی هم دنیا می‌داند که کودکان توسط فرانسوی‌ها آلوده شدند و در نهایت اگر پیگیری بین‌المللی کنیم، می‌توانیم این غرامت را بگیریم.
با این حال، بهتر است فایبوس که خودش را مدافع حقوق بشر می‌داند، داوطلبانه این غرامت را پرداخت کند. این مستند ۳ بار به نمایش درآمده و تصور می‌کنم چند قطره خون تاثیر خودش را گذاشته است. فقط مسئولان وزارت بهداشت باید این مسئله را پیگیری می‌كردند و غرامت را از طرف مقابل می‌گرفتند.
منبع:الف