آنچه دیگران می خوانند:
یک نت ـ در کجای قرآن آمده که خودارضایی حرام است؟
در روایتی می خوانیم که از امام صادق (ع) در خصوص خودارضایی سؤال شد حضرت فرمود:«إِثْمٌ عَظِيمٌ قَدْ نَهَى اللَّهُ عَنْهُ فِي كِتَابِهِ- وَ فَاعِلُهُ كَنَاكِحِ نَفْسِهِ وَ لَوْ عَلِمْتَ بِمَا يَفْعَلُهُ مَا أَكَلْتَ مَعَهُ» « معصیت عظیمی است که خداوند متعال در کتابش (قرآن) از آن نهی کرده است و کسی که چنین کاری را انجام دهد، مثل این است که با خود ازدواج کرده باشد و اگر من بدانم که کسی این کار را انجام داده است با او هم غذا نمی شوم!»
شخص سؤال کننده در ادامه پرسید:« فَبَيِّنْ لِي يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ مِنْ كِتَابِ اللَّهِ فِيه» « ای فرزند رسول خدا نظر قرآن را در خصوص این عمل چیست؟ حضرت فرمود:« قَوْلُ اللَّهِ « فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ »وَ هُوَ مِمَّا وَرَاءَ ذَلِك(1) « خودارضایی مصداق این سخن خداست که فرموده :« « فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ »(2)و كسانى كه غير از اين طريق را طلب كنند، تجاوزگرند.»
در توضیح این آیه باید بگوییم که در آیات قبل از این آیه خداوند متعال در توصف مؤمنان رستگار فرموده:« وَ الَّذينَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حافِظُونَ (*) إِلاَّ عَلى أَزْواجِهِمْ أَوْ ما مَلَكَتْ أَيْمانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَيْرُ مَلُومينَ (3)یعنی« مؤمنان رستگار کسانی هستند که دامان خود را (از آلودهشدن به بىعفتى) حفظ مىكنند، مگر آميزش جنسى و التذاذی که با همسران و كنيزانشان دارند، كه در بهرهگيرى از این موارد مشروع ملامت نمىشوند.»
و در آیه مورد بحث که در ادامه آیات قبل آمده خداوند متعال فرموده:« فَمَنِ ابْتَغى وَراءَ ذلِكَ فَأُولئِكَ هُمُ العادُونَ» یعنی کسی که غیر از این راههای مشروع که ذکر شد بدنبال التذاذ جنسی باشد متجاوز است. یعنی از حدود و مرزها و خط قرمزهایی که خداوند متعال تعیین کرده تجاوز کرده است.
طبق این آیه، التذاذ جنسی در هر قالبی غیر از التذاذ با همسران و کنیزان صورت بگیرد اعم از (زنا، لواط و خودارضایی) نامشروع است.
نکته ای که در اینجا لازم به ذکر است این است که گرچه قرآن کریم منبع اساسی استنباط احکام الهی است. اما منابع استنباط احکام الهی، منحصر در قرآن نیست. بلکه مطابق دستور خود قرآن، سیره و سنت پیامبر (ص) و اوصیای ایشان(ائمه معصومین) علیهم السلام نیز از جمله منابع استنباط احکام الهی هستند. چرا که بسیاری از احکام به صورت اجمالی در قرآن کریم بیان شده، و تفصیل و تبیین آنها بر عهده رسول خدا (ص) و اوصیای ایشان قرار داده شده است. چنانکه فرموده:« وَ أَنْزَلْنا إِلَيْكَ الذِّكْرَ لِتُبَيِّنَ لِلنَّاسِ ما نُزِّلَ إِلَيْهِمْ» (4) « و ما اين ذكر [قرآن] را بر تو نازل كرديم، تا آنچه به سوى مردم نازل شده است براى آنها روشن سازى» و در خصوص پیروی از پيامبر(ص) و اوصياي ايشان (عليهم السلام) فرموده:« يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا أَطيعُوا اللَّهَ وَ أَطيعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِي الْأَمْرِ مِنْكُم...» (5) «اى كسانى كه ايمان آوردهايد! اطاعت كنيد خدا را! و اطاعت كنيد پيامبر خدا و اولو الأمر [اوصياى پيامبر] را! و هر گاه در چيزى نزاع داشتيد، آن را به خدا و پيامبر بازگردانيد... .»
و همچنین فرموده:«... وَ ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا...»(6) « آنچه را رسول خدا براى شما آورده بگيريد (و اجرا كنيد)، و از آنچه نهى كرده خوددارى نماييد.»
و لذا در این مورد نیز باید تابع دستورات و سیره و سنت پیامبر (ص) و معصومین (علیهم السلام) باشیم و با توجه به روایات متعددی که از معصومین(علیهم السلام) به ما رسیده حرمت عمل خودارضایی قطعی و مسلّم است.(7)
پی نوشت ها:
شيخ حر عاملي، وسائل الشيعه، مؤسسه آل البيت، سال 1409 هـ.ق، ج28، ص 364.
مؤمنون(23) آیه 7.
همان، آیه 5و 6.
نحل(16) آیه 44.
نساء(4) آیه 59.
حشر(59) آیه 7.
برای مطالعه تفصیلی روایات مربوط به حرمت خودارضایی؛ ر.ک: شيخ حر عاملي، وسائل الشيعه، مؤسسه آل البيت، سال 1409 هـ.ق، ج20، ص 352 ( بَابُ تَحْرِيمِ الِاسْتِمْنَاء).
دیدگاه‌ها