آنچه دیگران می خوانند:
یک نت ـ سلام خدمت همه دوستان خوب.من اولین باره که مطالب این سایت رومیخونم. واقعا نظراتتون جالب بود.منم دختری مجردو ۳۲ ساله هستم و کار هم دارم .و ۳ ساله که بخاطرکسی که دوسش دارم تا جایی که تونستم به درگاه خداوند دعا کردم.
اما هنوز حاجتم برآورده نشده است. من هدفمم ازدواج بود و برای همین به طرفمم که پسری ۳۷ ساله و کارمند (همکارم) بودن علاقه ام را خیلی صادقانه گفتم.
اما ایشون با من قصد ازدواج ندارند.اما برای من از لحاظ احترام و احساس عاطفی همه کار میکنند.
الان من سر دو راهی قرار گرفتم که آیا به رابطه ام با ایشون ادامه بدم شاید روزی دوستم داشته باشن و یا اینکه قطع رابطه کنم. و چیزی که مرا خیلی عذاب میده اینه که علاقه من در نظر اون آقا هوسه...
باعرض سلام و تشکر
متأسفانه شما ابتدا وابستگی شتاب زده و سرمایه گذاری یک طرفه روانی انجام داده اید بعد به این موضوع فکر کرده اید که ببینم که ایشان هم این احساس را به من دارد یا خیر در حالی که در مورد مردها و پسر ها اگر علاقه ای وجود داشته باشد بدون هر گونه معطلی و صرف وقت به صورت مستقیم به طرف مقابل گزارش می دهند یا به صورت رسمی به خواستگاری اقدام می کنند.
از طرفی مجبور کردن کردن فردی به داشتن احساس نسبت به خود نوعی خود خواهی و دستکاری کردن احساس دیگران است. بنابراین سعی کنید به تدریج ارتباط عاطفی و علاقه مندی را از ایشان کم کنید و اگر فکر می کنید در این رابطه همکاری و اداری عواطف و احساسات شما نسبت به ایشان درگیر می شود محیط کاریتان را عوض کنید و اینقدر خودتان را به خاطر احساسات وابستگی زودهنگامی که در گذشته انجام شده ذلیل و خورد نکنید.
معمولا کسی که دچار وابستگی شد سیستم شناختی و محاسبات منطقی اش دچار اختلال شده و پیام غیر واقعی دریافت کرده و زندگی اش را بر اساس این گونه پیام ها غیر واقعی به باتللاق سردگمی و تأخیر در زندگی زناشویی نزدیک کرده است پس با تمرین سعی کنید وابستگیتان را کم تر کنید موفق باشید.